Ο Θόδωρος Ιακωβίδης ολοκλήρωσε την προσπάθειά του στον προκριματικό της κατηγορίας 96κ. (β' γκρουπ) του Ολυμπιακού τουρνουά Άρσης Βαρών χωρίς να καταφέρει να εξασφαλίσει την πρόκρισή του στον τελικό.
Ο Έλληνας πρωταθλητής «σήκωσε» 338 κιλά στο σύνολο (156 κιλά στο αρασέ - 182 κιλά στο ζετέ) και με δάκρυα στα μάτια μετά την προσπάθειά του, μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετώπισε και ανακοίνωσε πως αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας του με τα «γαλανόλευκα» χρώματα.
«Η επίδοση αυτή δεν αντικατοπτρίζει την προσπάθειά μου. Συγχωρήστε με για το τρέμουλο της φωνής. Είναι οι τελευταίες μου στιγμές στην Εθνική ομάδα. Αντιμετώπισα κάποια προβλήματα τραυματισμού μετά το Ευρωπαϊκό, το διάστημα Απριλίου - Μαΐου και αρχές Ιουνίου. Ουσιαστικά ήρθα με έναν μήνα, βαριά, προπόνηση κανονική. Έφυγα από την Αθήνα με 150, 180 έκανα 156, 182 δοκίμασα και στα 191. Δεν μπορώ να έχω παράπονο. Έκανα παραπάνω από αυτά που έκανα τις τελευταίες μέρες στην προπόνηση.
Αυτή ήταν και η τακτική που είχαμε πει να ακολουθήσουμε με τον προπονητή μου. Να μπούμε γιατί δεν είχαμε πολλή προπόνηση στα πόδια μας για να μπούμε με τρεις βαριές προσπάθειες, να κυνηγήσουμε περισσότερα πράγματα. Μπήκαμε σιγά-σιγά, ξεκινήσαμε από χαμηλά, μετά σιγά σιγά ανεβαίναμε και στο τέλος να μπούμε μία προσπάθεια η οποία θα είναι πέρα από τις δυνατότητες που είχαμε κι έτσι το κάναμε. Στο αρασέ μας βγήκε, στο ζετέ μείναμε από δυνάμεις...» τόνισε ο Ιακωβίδης σε μία απ’ τις πιο έντονες στιγμές Έλληνα αθλητή στους Αγώνες και πρόσθεσε:
«Δεν κλαίω από στεναχώρια επειδή φαινομενικά δεν πήγα καλά. Κλαίω γιατί τελείωσε όλο αυτό. Δυστυχώς δεν μπορώ να αποδώσω στο 100% και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο για να κάνω προπόνηση και να μπορώ να αποδίδω αυτά που αρμόζει να αποδίδω σε αυτή τη σημαία που φοράω. Συγνώμη αν για κάποιους το βάζω στα πόδια, αλλά έχω κουραστεί πάρα πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση. Είναι πολύ λυπηρό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή γιατί δεν σου παίρνει λεφτά γνωρίζοντας την κατάσταση σου. Και εγώ δεν το αντέχω, θέλω να ηρεμήσω και γυρίσω στους δικούς μου και να τους αγκαλιάσω και να τους ευχαριστήσω».