Ούτε τα δέντρα απέναντι στον Εθνικό Κήπο, δεν πίστεψαν τον παραμύθι ότι ο Πρωθυπουργός θα κατέληγε στην πρόταση του για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας με περίσκεψη στον καθαρό αέρα των βουνών του Μετσόβου.
Όσοι ξέρουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη -και τους περί αυτόν- είναι βέβαιοι ότι η απόφαση είναι ειλημμένη από καιρό. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η αξιολόγησή της.
Αφού προηγουμένως αξιολογηθεί η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα για τη μη διάλυση της Βουλής. Αλλιώς αυτή την περίοδο η κυβέρνηση θα ήταν υπ’ ατμόν.
Η πρωθυπουργική επιλογή για το πρόσωπο που θα εγκατασταθεί τα επόμενα πέντε χρόνια υπακούει αποκλειστικά σε δυο κατηγορίες κριτηρίων:
Στη μια κατηγορία ανήκουν η κοινή λογική, ηθική τάξη, η πολιτική αξιολόγηση, η εσωτερική ομοψυχία, το εθνικό συμφέρον και η προσωπική συγκρότηση του υποψηφίου Προέδρου.
Αυτή η κατηγορία δείχνει ένα μόνο πρόσωπο: τον Προκόπη Παυλόπουλο. Είναι ευρυμαθής, καταρτισμένος νομικά, έμπειρος πολιτικά, αποδεκτός από την πλειοψηφία των πολιτών και εξασφαλίζει την μεγάλη δυνατή υποστήριξη της Βουλή.
Επιπλέον έχει το πλεονέκτημα της απόλυτα επιτυχημένης πρώτης θητείας που υπήρξε πολύτιμη σε κρίσιμες στιγμές τόσο στο διεθνή χώρο όσο και στην εξωτερική πολιτική σκηνή. Αυτά τα δεδομένα οδηγούν στην επανεκλογή του. Αν ο Πρωθυπουργός είχε κάποιον καλύτερο με αυτά τα κριτήρια θα έπρεπε να τον έχει ανακοινώσει ήδη.
Στην άλλη κατηγορία ανήκουν η μικροψυχία, το γινάτι, η κοντόφθαλμη αντίληψη, η πολιτική ακρισία, τα κομματικά κόλπα, τα παιχνίδια με τους θεσμούς, οι πειραματισμοί, οι συναλλαγές και ίσως η μεταφορά της αρμοδιότητας εκτός της αποκλειστικής δικαιοδοσίας του φορέα της λαϊκής εντολής.
Αν υπερισχύσουν αυτά ενδέχεται να δούμε την υποψηφιότητα προσώπου που θα είναι κατώτερο του ρόλου, αλλά αρεστό σε ένα συγκεκριμένο κύκλο, ή επιλογή τυφλού κομματικού και προσωπικού συμπλέγματος.
Κάποιοι παρατρεχάμενοι παρακινούν για πρόσωπα χωρίς τις εγγυήσεις του αξιώματος ή και με ηθικές εκκρεμότητες– αν λάβουμε υπόψη κάποια από τα ονόματα που ακούγονται.
Στην πρώτη περίπτωση διασφαλίζονται η εθνική ενότητα που είναι αναγκαία μπροστά σ’ αυτά που έρχονται, η ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, η ενότητα του λαού – αλλά και του κυβερνώντος κόμματος.
Στη δεύτερη καιροφυλακτούν κίνδυνοι διάσπασης του εθνικού φρονήματος -και της ΝΔ ίσως- υπαλληλοποίηση του θεσμού και προβληματικής άσκησης του ρυθμιστικού ρόλου από τον ανώτατο άρχοντα του πολιτεύματος.
Το τελευταίο διάστημα αναδείχθηκαν με αποδέκτη τον Πρωθυπουργό και οι δυο εκδοχές. Είναι πολλοί μέσα και έξω από το κόμμα του που του πρότειναν να προτείνει παράταση της θητεία του σημερινού Προέδρου με καθαρή και απολύτως τεκμηριωμένη πολιτική επιχειρηματολογία.
Αλλά υπήρξαν και οι γελωτοποιοί του βασιλέως –που τον πιέζουν να λειτουργήσει με κριτήριο προσωπικά σύνδρομα, να ασκήσει μικροκομματισμό και να παραβλέψει τους κινδύνους, με αναστήλωση φθαρμένων προσώπων- αρκεί να λήξει η θητεία του σημερινού προέδρου.
Στα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη βρίσκεται η πιο κρίσιμη επιλογή της σταδιοδρομίας του, αφού έτσι κι αλλιώς υπερβαίνει την συνταγματική θητεία του. Με την απόφαση του θα γράψει ιστορία.
Ο ίδιος θα κρίνει αν θα βάλει τη χώρα, το πολίτευμα, το κόμμα του και τον εαυτό του σε περιπέτειες, αποδεχόμενος ανόητες ιδέες οικείων και διατεταγμένων. Ή αν θα βάλει το όνομά του στην λίστα των πολιτικών που έθεσαν πάνω από όλα την πολιτική λογική και το συμφέρον της χώρας. Και για τα δυο θα κριθεί αναλόγως.
Σε κάθε περίπτωση το αξίωμα του ανώτατου άρχοντα δεν προσφέρεται για κομματικά παιχνίδια, προσωπικό γινάτι και επιπόλαια χρίσματα καθ’ υπόδειξη. Η Ιστορία τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα κρίνει, όχι τους υποβολείς του.