«Είμαστε ο κατεξοχήν λαός της ελευθερίας και της αλήθειας. Εμείς δεν κάναμε επεκτατικούς πολέμους, εμείς υπερασπιστήκαμε τον τόπο και τον πολιτισμό μας. Λέμε στους γείτονες μας ότι είμαστε εδώ, είμαστε η πόρτα και το παράθυρό τους για τη Δύση και την ΕΕ. Τείνουμε χείρα φιλίας και επιθυμούμε την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας.
Είμαστε έτοιμοι να συνδράμουμε προς αυτή την κατεύθυνση, είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα σύνορα μας, την εδαφική μας ακεραιότητα και την εθνική μας κυριαρχία, που είναι και εδαφική ακεραιότητα της . Σε αυτό είμαστε ανυποχώρητοι και αυτό ας μη διανοηθεί κανείς να το αμφισβητήσει, γιατί θα δοθεί και η ανάλογη απάντηση.
Το ξανατονίζω εδώ, είμαστε φίλοι και γείτονες, να ζήσουμε ειρηνικά, να πορευτεί και η Τουρκία στον ευρωπαϊκό της δρόμο, αλλά η είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των σχέσεων μας και των σχέσεων με την .
Δεν αφήνει κανένα περιθώριο ως προς το πού είναι τα σύνορα μας. Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, ας το καταλάβουν κάποιοι. Δεν ξέρω πότε και πώς το επινόησαν, αλλά αυτό να το ξεχάσουν, αλλιώς δεν θα υπάρξει δυνατότητα ούτε φιλίας και καλής γειτονίας, ούτε πορείας προς την ΕΕ».
Τα παραπάνω διεμήνυσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την αντιφώνησή του στην τελετή αναγόρευσης του σε επίτιμο δημότη .
«Καθιστούμε για μιαν ακόμη φορά σαφές προς την φίλη και γείτονα Τουρκία, ότι οιαδήποτε αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, συνιστά αφενός παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, η οποία την εκθέτει ανεπανόρθωτα ως μέλος της διεθνούς κοινότητας, αλλά και ως κράτος υποψήφιο προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και αφετέρου, αποτελεί απαράδεκτη επιβουλή κατά των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γι’ αυτό δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή ούτε, φυσικά, θα μείνει αναπάντητη. Οιαδήποτε αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή ούτε φυσικά θα μείνει αναπάντητη» συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος.
Στην κατάμεστη αίθουσα του Φιδέλειου Πνευματικού Κέντρου στη χώρα της Σαμοθράκης, ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε πως «η Σαμοθράκη, λόγω και της μεγάλης σπουδαιότητας της γεωγραφικής της θέσης, συνιστά καθοριστικό μέγεθος της ελληνικής επικράτειας, αλλά και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού –κατά το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο που ορίζει ότι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τα σύνορα των κρατών-μελών, όπως κυριάρχως ορίζονται απ’ αυτά- τα σύνορα της Ελλάδας προσδιορίζουν και τα σύνορα της ΕΕ».
Ο κ. Παυλόπουλος σκιαγράφησε τη μακραίωνη πορεία της Σαμοθράκης μέσω ιστορικής αναδρομής, με αφετηρία την εγκατάσταση στο ακριτικό νησί των πρώτων κατοίκων των Πελασγών και αναφορές στη συνέχεια στη ρωμαϊκή περίοδο, με ειδική μνεία στην καθιέρωση της νήσου σε διεθνές θρησκευτικό κέντρο, στη βυζαντινή κυριαρχία και την οθωμανική κατοχή, στο άγνωστο επί πολλά χρόνια «Ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης» και στην προσάρτησή της στην Ελλάδα το 1914.
Σημείωσε πως «η περίλαμπρη ιστορία των διαχρονικών αγώνων και θυσιών των κατοίκων της Σαμοθράκης αφενός αποδεικνύει ότι για εμάς, τους Έλληνες, η Ελευθερία, υφ’ όλες της τις εκφάνσεις, είναι υπαρξιακή αρχή και αξία. Αφετέρου, συνιστά παρακαταθήκη ενότητας μπροστά στα μεγάλα και σημαντικά. Παρακαταθήκη ιδιαίτερα κρίσιμη στους τωρινούς, κρίσιμους για το μέλλον του τόπου μας και του λαού μας, καιρούς».
Δήλωσε βαθύτατα συγκινημένος με την αναγόρευσή του σε επίτιμο δημότη «του ιστορικού και ιδιαίτερα προικισμένου από τη φύση Δήμου», συμπληρώνοντας πως «μ’ επιφορτίζει με το ιερό χρέος ν’ ανταποκριθώ με όλες μου τις δυνάμεις, στην προσπάθεια όλων των Σαμοθρακιτών για την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για τον τόπο σας αλλά και για την Ελλάδα μας».
Ανέφερε ότι «πηγή έμπνευσης, προς αυτή την κατεύθυνση, για όλους μας αποτελεί το διαχρονικό θάρρος και η απαράμιλλη δύναμη των Σαμοθρακιτών ν’ ανταπεξέρχονται σε όλες τις δυσκολίες που συναντούν». Χαρακτήρισε κορυφαίο παράδειγμα αυτής της δύναμης «το σθένος με το οποίο αντιμετώπισαν την καταστροφή από την τελευταία θεομηνία» και διαβεβαίωσε «ότι σ’ αυτό το δύσκολο έργο θα έχετε την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας, έως ότου η Σαμοθράκη ξαναβρεί, το συντομότερο δυνατό, τους κανονικούς ρυθμούς ζωής που αναλογούν στο δημιουργικό φρόνημα των κατοίκων της».