Η γλώσσα μας ήταν ένα πρόσφορο πεδίo πάνω στο οποίο αναπτύχθηκαν κατά το παρελθόν αντιπαραθέσεις ιδεών ενίοτε και συγκρούσεις, μιας και το θέμα της γλώσσας ήταν επιβαρυμένο με πάρα πολλούς συμβολισμούς. Οι αντιποαραθέσεις ήταν τέτοιες που οδήγησαν και σε αιματηρές συγκρούσεις. Τόσο στα Ευαγγελικά όσο και στα Ορεστειακά, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, είχαμε νεκρούς.
Στα 1974 το γλωσσικό ζήτημα λύθηκε με την απάλειψη της γλωσσικής διάταξης από το Σύνταγμα του 1974, καθώς και με τη σειρά των νομοθετικών μέτρων που πάρθηκαν από τις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1976) και του Ανδρέα Παπανδρέου (1982) οι οποίες καθιέρωναν τη χρήση της δημοτικής γλώσσας και την ενίσχυση της διδασκαλίας της.
Από τη γλωσσική μεταρρύθμιση όμως του 1976 επί υπουργείας Γεωργίου Ράλλη (έως μεταρρύθμιση του 1992 τα αρχαία διδάσκονταν μόνο στο Λύκειο από το πρωτότυπο,) ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης έρχεται το θέμα της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Αρκεί έναν άρθρο, μια δήλωση να εργοποιήσουν ευαίσθητα αντανακλαστικά και να επανέλθει το θέμα στην επικαιρότητα συνδεόμενο με την καλή γνώση της γλώσσας αλλά και με τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα το ιστορικό και πολιτισμικό μας παρελθόν.
Αφορμή για τη συζήτηση που άνοιξε στις μέρες μας, η επιστολή 56 καθηγητών πανεπιστημίου, γλωσσολόγων, οι οποίοι επισήμαναν ότι στο Γυμνάσιο η αρχαία ελληνική γλώσσα από το πρωτότυπο διδάσκεται 3 ώρες τη βδομάδα ανά τάξη και 2 ώρες τα αρχαία από μετάφραση, ενώ η νέα ελληνική γλώσσα (μαζί με την παραγωγή κειμένων) μόνο 2 ώρες, και ζητούν να καταργηθεί η διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο και να αυξηθούν οι ώρες που αφιερώνονται στα νέα ελληνικά. Ακολούθησε και η δήλωση του υπουργού Παιδείας ο οποίος απαντώντας σε ερώτηση φιλολόγων χαρακτήρισε παρά φύσιν αυτή την κατάσταση.
Αντέδρασαν σε αυτή την πρόταση τόσο η Πανελλήνια Ενωση φιλολόγων όσο και ο Τομέας Κλασικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, αλλά και μέρος του Τύπου.
Το pressroom.gr παρακολουθώντας την εν εξελίξει συζήτηση υπενθυμίζει αναδημοσιεύοντας ομιλία του αείμνηστου καθηγη Ι.Θ. Κακριδή που ανάλωσε τη ζωή του στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, γαλούχησε γενιές Ελλήνων φιλολόγων και μας κληροδότησε εξαίρετη μετάφραση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, τις οποίες και διδαχτήκαμε στο σχολείο. Στην ομιλία του ο Ι.Θ. Κακριδής στέκεται στην αξία διδασκαλίας των αρχαίων και απαντά στο ερώτημα αν πρέπει να διδάσκονται από το πρωτότυπο ή από μετάφραση.
Η ομιλία έχει τίτλος «Γιατί διδάσκουμε Αρχαία Ελληνικά στα παιδιά» και μπορείτε να τη διαβάσετε .