Ο Βρετανός Κεν Λόουτς κέρδισε σήμερα για δεύτερη φορά τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες για την ταινία - γροθιά στο στομάχι "Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ", που καταγγέλλει τη διάλυση του κοινωνικού συστήματος και τις κοινωνικές αδικίες μέσα από τα μάτια ενός ανέργου. Μια ακόμα πολιτική ταινία που κερδίζει το βραβείο δέκα χρόνια μετά το "Ο Ανεμος Χορεύει το Κριθάρι".
"Αυτός ο κόσμος στον οποίο ζούμε βρίσκεται σε μια επικίνδυνη κατάσταση", επειδή οι ιδέες "τις οποίες αποκαλούμε νεοφιλελεύθερες (...) μπορεί να μας οδηγήσουν στην καταστροφή", δήλωσε ο θριαμβευτής του φεστιβάλ των Καννών καταγγέλλοντας τη "λιτότητα" κατά την παραλαβή του βραβείου του.
"Πρέπει να πω ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, ίσως και αναγκαίος", τόνισε ο Λόουτς μιλώντας στα γαλλικά και τα αγγλικά, αφού προειδοποίησε για τον κίνδυνο επανόδου της άκρας δεξιάς.
"Τα πιο ευάλωτα άτομα είναι αυτά που επλήγησαν περισσότερο από τη μείωση των επιδομάτων (...) και τους λένε ότι αν είναι φτωχοί, το λάθος είναι δικό τους", είχε δηλώσει κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά την προβολή της ταινίας του.
Πιστοί στη μέθοδό τους, ο Κεν Λόουτς, ο οποίος έχει γυρίσει περισσότερες από τριάντα ταινίες, και ο σεναριογράφος του, ο Πολ Λάβερτι, πήγαν από τη Σκωτία στα Μίντλαντς για να συλλέξουν μαρτυρίες.
Απασχολούμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας και άνθρωποι που μένουν στο περιθώριο πρέπει μερικές φορές να επιλέξουν μεταξύ της σίτισης ή της θέρμανσης, σε μια χώρα όπου οι τράπεζες τροφίμων και τα συσσίτια είναι όλο και πιο συχνά.
Μέσα από αυτό το περιβάλλον προέκυψε ο χαρακτήρας του 59χρονου ξυλουργού Ντάνιελ Μπλέικ, ενός ευσυνείδητου τεχνίτη που αναγκάστηκε να σταματήσει τη δουλειά όταν υπέστη οξύ καρδιακό επεισόδιο. Η ταινία γυρίστηκε στο Νιούκασλ, στη βορειοανατολική Αγγλία, την πόλη με μακρά παράδοση στον εργατικό αγώνα.