Η διαθήκη και οι τελευταίες επιθυμίες του Μέγα Αλέξανδρου βρέθηκαν τελικά, περισσότερα από 2.000 χρόνια μετά τον θάνατό του. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Βρετανός ειδικός Ντέιβιντ Γκραντ που, όπως λέει, ανακάλυψε την διαθήκη του βασιλιά της Μακεδονίας σε ένα αρχαίο κείμενο, το οποίο "κρυβόταν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου" επί αιώνες.
Η διαθήκη αποκαλύπτει τα σχέδια του Αλέξανδρου για το μέλλον της αυτοκρατορίας του. Επίσης αναφέρει το πως θέλει να ταφεί και το ποιοί είναι οι κληρονόμοι του.
Η «πηγή» στην οποία αναφέρεται ο Ντέιβιντ Γκραντ (συγγραφέας του «In Search of the Lost Testament of Alexander the Great) είναι το «Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου»: Μια συλλογή από μύθους και θρύλους σχετικά με τα επικά κατορθώματα του μεγάλου στρατηλάτη, η πρώτη έκδοση της οποίας ανάγεται στον 2o -3ο αιώνα μ.Χ.
Στο «Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου» περιέχονται κυρίως «λαϊκοί θρύλοι», με τον Μακεδόνα βασιλιά να αποκτά διαστάσεις μυθικού ήρωα. Αρκετοί από αυτούς τους θρύλους δημιουργήθηκαν λίγο μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, και όπως φαίνεται κυκλοφορούσαν για αιώνες και αποτέλεσαν τη βάση για το «Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου». Υποτίθεται πως με τη σειρά τους βασίζονται στα έργα του Καλλισθένη, ιστορικό του Αλέξανδρου, αλλά θεωρείται ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο, καθώς ο Καλλισθένης πέθανε πριν από τον Αλέξανδρο
Το «Μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου», φυσικά δεν θεωρείται «ιστορική πηγή», αλλά συλλογή μύθων – προϊόντων φαντασίας. Παρόλα αυτά, πρόκειται για ένα έργο το οποίο παρέμεινε δημοφιλές για αιώνες, περνώντας από τον Μεσαίωνα και φτάνοντας μέχρι τις ημέρες μας, έχοντας μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και σαφώς επηρεάζοντας την εικόνα του Αλέξανδρου για πάρα πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του.
Στο τελευταίο κεφάλαιο του «Μυθιστορήματος», ο Αλέξανδρος παρουσιάζεται να υπαγορεύει τη διαθήκη του, λίγο πριν πεθάνει. Στο κείμενο αυτό ο βασιλιάς, εμφανίζεται να χρίζει βασιλιά του βασιλείου της Μακεδονίας τον ετεροθαλή αδελφό του, Φίλιππο Αρριδαίο με προοπτική όμως να αναλάβει ο γιος του, εάν η Ρωξάνη γεννούσε αγόρι. Εάν η Ρωξάνη έκανε κορίτσι, επαφιόταν στους Μακεδόνες να επιλέξουν ποιον ήθελαν βασιλιά. Στη συνέχεια ορίζει κυβερνήτες των διαφόρων περιοχών τους στρατηγούς του, να διατάζει τη δημιουργία ενός χρυσού θρόνου για τη θεά Αθηνά στην πόλη των Αθηνών και να στέλνει την πανοπλία του στο Άργος ως δώρο στον Ηρακλή. Ακόμη, παρουσιάζεται, μεταξύ άλλων, να στέλνει θησαυρούς στους Δελφούς.
Το κομμάτι αυτό γενικά θεωρείται προϊόν φαντασίας, αλλά ο Γκραντ, κατόπιν έρευνας 10 ετών, υποστηρίζει πως είναι αυθεντικό – και πως στην πραγματικότητα η διαθήκη αυτή «θάφτηκε» από τους στρατηγούς του, καθώς κατονόμαζε ξεκάθαρα τον αγέννητο γιο του, Αλέξανδρο Δ', ως διάδοχό του: Σημειώνεται πως πολλοί υψηλόβαθμοι Μακεδόνες δεν ήταν πρόθυμοι να αποδεχτούν ως βασιλιά τον γιο του Αλέξανδρου και μιας «βάρβαρης»- υπενθυμίζεται πως πολλοί είχαν αντιδράσει στις πολιτικές του Αλέξανδρου που προωθούσαν την ένωση των δύο πολιτισμών με μεικτούς γάμους, την ένταξη νεαρών Περσών στον μακεδονικό στρατό και την ελληνική παιδεία στους κατακτημένους λαούς.
Ο Γκραντ εκτιμά πως η διαθήκη αυτή, παρά τις προσπάθειες να εξαφανιστεί, διασώθηκε και διέρρευσε από έναν από τους στρατηγούς- διεκδικητές του θρόνου. Για το λόγο αυτό αμφισβητήθηκε η αυθεντικότητά του. Τονίζει ακόμα το πόσο "βολικό" ήταν για τους διεκδικητές να μην υπάρχει διάδοχος του Αλέξανδρου.
Στην διαθήκη οι στρατηγοί μοιράζονται, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, την διακυβέρνηση της αυτοκρατορίας, δηλαδή ο κάθε ένας θα κυβερνούσε ένα τμήμα της, μέχρι ο γιός του να είναι σε θέση να κυβερνήσει.
