H δολοφονία του στρατιωτικού ακολούθου της πρεσβείας του Ηνωμένου Βασιλείου Stephen Saunders (Στίβεν Σόντερς) στις 8 Ιουνίου 2000 στη λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος του Ψυχικού, αποτέλεσε ορόσημο για τον τρόπο διαχείρισης της τρομοκρατίας από τις διωκτικές Αρχές της χώρας μας.
Αυτό επισημαίνει μέσα από το βιβλίο του «Στον ίδιο δρόμο» ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στο οποίο μεταξύ των άλλων περιγράφει το πώς έζησε ο ίδιος τον πόλεμο κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης «17Ν», πότε αναφώνησε «δεν είναι δυνατόν, δεν θα γλιτώσετε, ως εδώ!», μιλάει όμως και για τον «Πληροφοριοδότη Χι» που «έδωσε» τουλάχιστον τέσσερα μέλη της οργάνωσης, λίγο καιρό πριν από την εξάρθρωσή της.
Σύμφωνα με τον υπουργό, το φυλλάδιο, που τυπώθηκε καθ' υπόδειξιν των Βρετανών πρακτόρων το 2000 και μέσω του οποίου ζητούσαν από τους πολίτες να δώσουν πληροφορίες για τη δολοφονία του Στ. Σόντερς, «ταρακούνησε για πρώτη φορά συναισθηματικά» τους πολίτες. Ο κ. Χρυσοχοΐδης αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου του στον «πληροφοριοδότη Χι», τον άνθρωπο που έδωσε πολλές και σημαντικές λεπτομέρειες για μέλη της «17Ν», οι οποίες αποδείχθηκαν πέρα για πέρα αληθινές: «Ο Χι μάς άνοιξε πρώτη φορά τα μάτια για συγκεκριμένα πρόσωπα που είχαν συμμετοχή στη 17Ν.
Μας μίλησε αρχικά για τον άνθρωπο με το κουλό χέρι όπως τον έλεγε -μιλούσε για τον Παύλο Σερίφη, όπως διαπιστώσαμε αργότερα- που είχε συμμετάσχει στη δολοφονία του Γουέλς...
Φωτογράφισε πρόσωπα για τα οποία υπήρχαν ενδείξεις από την πλευρά της αστυνομίας.
Έτσι μπόρεσε η υπηρεσία και ταυτοποίησε τον Βασίλη Τζωρτζάτο, τον ίδιο άνθρωπο που είχε προσαχθεί το 1992 στην Ασφάλεια, όταν παρακολουθούσε τον Αμερικανό στρατιωτικό ακόλουθο Μακιντάιρ και αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχεί- ων. Τέλος, ο Χι αναφέρθηκε στον Ψηλό, όπως τον αποκαλούσε. Αυτός, μας είπε, ήταν ο αρχηγός της οργάνωσης. Ισχυρίστηκε ότι δεν ήξερε το πραγματικό του όνομα αν και τον είχε συναντήσει στην αρχή της μεταπολίτευσης. Για τα ελληνικά δεδομένα, ο Γιωτόπουλος ήταν όντως ψηλός και με όσα μας είπε ο Χι γι ́αυτόν βεβαιωθήκαμε ότι είχαμε βάλει στο στόχαστρο τον σωστό άνθρωπο».
Η δολοφονία του στενού συνεργάτη και υπασπιστή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη έπειτα από έκρηξη δεν θα μπορούσε να μην έχει ιδιαίτερη θέση στο βιβλίο: «Ο θάνατος του Γιώργου Βασιλάκη στάθηκε για μένα ένα αβάσταχτο φορτίο ενοχών. Ένας αθώος άνθρωπος σκοτώθηκε στη θέση μου, αυτό δυστυχώς δεν αλλάζει και θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη μαύρη κηλίδα στην ψυχή μου».