Ηεισβολή της Ουκρανίας στο Κουρσκ δεν είναι απλώς μια παράτολμη προσπάθεια να ανατρέψει τη ρωσική εισβολή, αλλά αποτελεί και την πρώτη φορά που μια πυρηνική δύναμη αντιμετωπίζει εισβολή και κατοχή από άλλη χώρα.
Όπως αναφέρει σε ανάλυσή της η Wall Street Journal, για δεκαετίες, η θεωρία της πυρηνικής κλιμάκωσης υποθέτει ότι οι χώρες με ατομικά όπλα ήταν σε μεγάλο βαθμό απρόσβλητες από επίθεση επειδή ο επιτιθέμενος κινδύνευε να πυροδοτήσει έναν Αρμαγεδδώνα. Σχετικά μικρά κράτη, συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, του Ιράν, της Βόρειας Κορέας και της Λιβύης, έχουν επιδιώξει να εξοπλιστούν εν μέρει με πυρηνικά όπλα για να αποτρέψουν επιθέσεις από μεγαλύτερους, καλύτερα οπλισμένους αντιπάλους.
Ειδικότερα, η απειλή της εξόντωσης έχει προστατεύσει τις χώρες με πυρηνικά όπλα από μεγάλης κλίμακας επιθέσεις και έχει διατηρήσει την ειρήνη.
Η Ουκρανία δεν είναι πυρηνική δύναμη και ωστόσο το Κίεβο έχει καταφέρει για περισσότερες από τρεις εβδομάδες να ελέγχει εδάφη συνολικής έκτασης σχεδόν 500 τετραγωνικών μιλίων. Πρόκειται για μία σημαντική ανατροπή.
Δυτικοί ηγέτες, στρατιωτικοί αναλυτές και πυρηνικοί θεωρητικοί προβληματίζονται σχετικά με το τι σημαίνουν τα τρέχοντα γεγονότα για τις προοπτικές της ρωσικής κλιμάκωσης - και για τα μελλοντικά πολεμικά παιχνίδια.
Το πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας αναφέρει ότι η Μόσχα θα καταφύγει σε πυρηνικά όπλα μόνο εάν απειληθεί η κυριαρχία ή η εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Αν και η Ουκρανία καταλαμβάνει ένα κομμάτι ρωσικού εδάφους, καμία πλευρά δεν φαίνεται να θεωρεί την περιοχή του Κουρσκ στρατηγικά ζωτικής σημασίας, επομένως η επίθεση της Ουκρανίας -όσο κι αν πλήττει την εικόνα του Κρεμλίνου- δεν δείχνει σημάδια υπέρβασης της ρωσικής κόκκινης γραμμής.
Αλλά η ασάφεια και η αβεβαιότητα είναι αναπόσπαστα στοιχεία της πυρηνικής δεξιοτεχνίας, σημειώνει η WSJ.
«Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τη ρωσική κόκκινη γραμμή - ποτέ δεν την εξήγησαν με ακρίβεια» δήλωσε ο Νικολάι Σόκοφ, πρώην σοβιετικός και ρωσικός διαπραγματευτής για τον έλεγχο των εξοπλισμών. «Μπορεί να μάθουμε αργότερα ότι περάσαμε την κόκκινη γραμμή πριν από δύο μήνες», είπε ο Σόκοφ, ο οποίος τώρα ενημερώνει τους δυτικούς στρατιωτικούς ηγέτες για τη ρωσική στρατηγική σκέψη.
Ένα επιχείρημα που ενδεχομένως θα μπορούσε να επικαλεστεί ο Βλάντιμιρ Πούτιν, σημειώνει ο Σόκοφ, είναι να θεωρήσει τις απειλές για το καθεστώς του ως κυρίαρχες απειλές για τη Ρωσία. Βλέποντας μέσα από αυτό το πρίσμα, τα σημαντικά κέρδη της Ουκρανίας ή οι ρωσικές απώλειες θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν πυρηνική κλιμάκωση - αν και πιθανότατα θα ξεκινούσε με μεγαλύτερη χρήση μη πυρηνικών όπλων, όχι με μια ξαφνική επίθεση, είπε ο Σόκοφ.
Ο φόβος της υπέρβασης των ρωσικών κόκκινων γραμμών έχει διαμορφώσει την προσέγγιση του προέδρου Μπάιντεν στον πόλεμο. Μη θέλοντας να μετατραπεί ο πόλεμος στην Ουκρανία σε μια άμεση μάχη με το ΝΑΤΟ, δίστασε να δώσει στην Ουκρανία όπλα τα οποία ζητούσε, συμπεριλαμβανομένων τανκς, προηγμένων πυραύλων και αεριωθούμενων μαχητικών. Το Κίεβο τελικά πήρε τα περισσότερα από αυτά, ωθώντας τους Ουκρανούς και τους δυτικούς συμμάχους τους να υποστηρίξουν ότι οι κόκκινες γραμμές του Πούτιν ήταν ευέλικτες .
Η Ουκρανία σκοπεύει να δείξει με την εισβολή της στο Κουρσκ ότι ένα αυτό το ταμπού μπορεί να σπάσει χωρίς τρομερές συνέπειες. Μέρος του στόχου είναι να πειστεί ο Λευκός Οίκος ότι πρέπει να επιτραπεί στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει πιο θανατηφόρα και ακριβή όπλα των ΗΠΑ για να επιτεθεί στη Ρωσία .
Πολλοί δυτικοί αξιωματούχοι, ιδιαίτερα στην Ουάσιγκτον και το Βερολίνο, παραμένουν πιο επιφυλακτικοί επειδή ο Πούτιν είναι απρόβλεπτος.
Η αβεβαιότητα σχετικά με το πού βρίσκονται οι κόκκινες γραμμές της Ρωσίας είναι «η θεμελιώδης πρόκληση της στρατηγικής ασάφειας», δήλωσε η Τζάνις Γκρος Στέιν, καθηγήτρια διαχείρισης συγκρούσεων στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Τα γεγονότα που προκλήθηκαν από την εισβολή της Ουκρανίας στο Κουρσκ παραπέμπουν στον Ψυχρό Πόλεμο. Όταν οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν μια ατομική βόμβα το 1949, τέσσερα χρόνια μετά τις ΗΠΑ, οι δυτικοί στρατηγοί προσπάθησαν να οραματιστούν πώς τα τρομακτικά όπλα θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στη μάχη.
Η τεράστια καταστροφική τους δύναμη -και ο πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος από τα θερμοπυρηνικά όπλα, οδήγησαν στη δημιουργία ενός νέου πεδίου, σκέψης πυρηνικής αποτροπής και αναλυτικών εργαλείων για την υποστήριξή του.
Η πυρηνική στρατηγική και ο καθορισμός των κόκκινων γραμμών ενός αντιπάλου παραμένουν ένα παιχνίδι υψηλού πονταρίσματος.
Ο Πούτιν έχει λίγο έως πολύ απειλήσει ευθέως να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα από τότε που ξεκίνησε την πλήρη εισβολή του στην Ουκρανία το 2022. Όμως πριν από μια δεκαετία, η κατάληψη της ουκρανικής χερσονήσου της Κριμαίας από τη Ρωσία σηματοδότησε ένα νέο επίπεδο επιθετικότητας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο.
Πηγή: skai.gr