O πρώτος εθνικός κλιματικός Νόμος στην Ελλάδα είναι γεγονός. Όπως οι αντίστοιχοι Νόμοι σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, σκοπός του είναι να επιτευχθεί ο μακροπρόθεσμος παγκόσμιος στόχος κλιματικής ουδετερότητας έως το 2050 προκειμένου να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας.
Το κλίμα μεταβάλλεται ούτως ή άλλως, ακόμα και σε χρονικά διαστήματα μερικών χιλιάδων ετών λόγω φυσικών διεργασιών, κυρίως ηλιακών. Εξάλλου “Τα πάντα ρεί, μηδέποτε κατά τ' αυτό μένειν“. Πέρα από την φυσική ροή των πραγμάτων, το κλίμα επηρεάζεται πλέον σοβαρά και από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων (πετρέλαιο, άνθρακας, φυσικό αέριο) , η αποψίλωση των δασών κλπ ανθρωπογενείς αιτίες από μεταβολές του τρόπου ζωής. Στο πλαίσιο αυτό ο κλιματικός νόμος “έρχεται” σε μια κρίσιμη συγκυρία – εν μέσω ενεργειακής κρίσης- προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει τις ανθρώπινες παρεμβάσεις στο κλίμα.
Στο δια ταύτα
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο το οποίο μεσοπρόθεσμα θα επηρεάσει και την καθημερινότητα μας. Μεταξύ άλλων προβλέπει μέτρα προώθησης των οχημάτων μηδενικών εκπομπών. Συγκεκριμένα από το 2024, σκοπός είναι το 1/4 των νέων εταιρικών αυτοκινήτων να είναι αμιγώς ηλεκτρικά ή υβριδικά. Επίσης από το 2026,όσα ταξί κυκλοφορήσουν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να είναι μηδενικών ρύπων, ενώ από το 2030 να ισχύσει το ίδιο και για τα οχήματα των πολιτών. Η ηλεκτροκίνησησήμερα είναι σε πρώιμο στάδιο, καθώς το κόστος είναι υψηλό. Έτσι παρά το γεγονός ότι υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για απόκτηση ηλεκτρικών οχημάτων, η μετάβαση καθυστερεί. Θα πρέπει από την μια να εξελιχθεί η τεχνολογία ώστε να αποκλιμακωθεί το κόστος απόκτησης των ηλεκτρικών οχημάτων και από την άλλη να δοθούν σχετικά κίνητρα από το κράτος όπως για παράδειγμα γενναιότερες επιδοτήσεις μέσω του προγράμματος «Κινούμαι Ηλεκτρικά» ή παρόμοιων προγραμμάτων. Αξιοσημείωτο είναι ότι το κοινό δείχνει την διάθεση να συμβάλλει στην αποφυγή ρυπογόνου αστικής μετακίνησης με την αγορά ηλεκτρικών ποδηλάτων, αλλά το κυκλοφοριακό περιβάλλον δεν είναι βέβαια φιλικό.
Αλλαγές υπάρχουν και στα κτίρια , καθώς ο κλιματικός νόμος προβλέπει υποχρεωτικά από το 2023 να υπάρχουνφωτοβολταϊκά στα νέα κτίρια. Αυτό σημαίνει ένα επιπλέον μέσο κόστος 5% στην επένδυση το οποίο μπορεί να είναι ακόμη μικρότερο αν τα φωτοβολταϊκάχρησιμοποιηθούν ως δομικά υλικά υποκαθιστώντας άλλα παραδοσιακά υλικά.
Από το 2025 απαγορεύεται και η εγκατάσταση καυστήρων πετρελαίου θέρμανσης στα ακίνητα. Επίσης από το 2028 μπαίνει τέλος και στην παραγωγή ρεύματος μέσω λιγνίτη, υπό την προϋπόθεση όμως ότι εξασφαλίζεται η ενεργειακή επάρκεια της χώρας. Η απολιγνιτοποίηση είναι μια καυτή πατάτα, καθώς την συγκεκριμένη χρονική στιγμή επαναφέραμε σε λειτουργία κάποιες λιγνιτικές μονάδες, προκειμένου να μειώσουμε την εξάρτησή μας από τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου. Ο συνδυασμός δαιμονοποίησης των ορυκτών καυσίμων, μιας βιαστικής μη προετοιμασμένης πράσινης μετάβασης και η έλλειψη μιας ολοκληρωμένης ενεργειακής πολιτικής σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, καθιστούν την εφαρμογή του κλιματικού νόμου στην Ελλάδαδύσκολη αλλά απαραίτητη. Ο κλιματικός νόμος είναι μόνο η αρχή. Είναι απαραίτητο να θεσπιστούν και άλλες μεταρρυθμίσεις, ενσωματώνοντας μια ολιστικότερηπροσέγγιση πάνω στο τρίπτυχο E(environmental) S(Social) G(Governance) .
Η Δάφνη Γρηγοριάδη είναι Οικονομική Αναλύτρια