Εορτολόγιο - Βίοι Αγίων: Σήμερα 21 Ιουλίου η Εκκλησία τιμά την μνήμη των Μαρτύρων Aκακίου, Γεωργίου, Ευγενίου, Θεοδώρου, Θεοφίλου, Iούστου, Ματθαίου, Τροφίμου. OσίωνΣυμεών του δια Χριστόν σαλού , Μανουήλ βασιλέως του δια του αγγελικού σχήματος μετονομασθέντος Ματθαίου, Ιωάννου του αρχιμανδρίτου και Στυλίτου, Ονουφρίου του Ρώσου και Παρθενίου επισκόπου Ραδοβιζίου Άρτης . Σύναξις υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Άρματίον.
Ο άγιος Παρθένιος και η μάχη για τα λειψανά του
Ο Άγιος Παρθένιος γεννήθηκε στο χωριό Βατσουνιά του νομού Καρδίτσας, στις αρχές του 18ου αιώνα
Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην περιοχή των Αγράφων.Παρακινούμενος από τον παπά του χωριού και άλλους μοναχούς γίνεται δόκιμος και αργότερα μοναχός σε μοναστήρι της περιοχής.
Εκτιμώντας τα προσόντα και την αγία του ζωή, η Εκκλησία ανέδειξε τον Παρθένιο σε επίσκοπο Ραδοβισδίου. Ο λύχνος τοποθετήθηκε στη λυχνία, κατά τον λόγο του Κυρίου, για να φωτίζει όλους του πιστούς και να τους καθοδηγεί στην αρετή και στην αγιότητα.
Πολλές φορές και ο Άγιος ακόμη να φρόντιζε μόνος του τα ζώα, όπως έκανε με χαρά το διακόνημά του στη μονή της μετανοίας του.
Σίγουρα όμως πολλές φορές με την προσευχή και τον αγιασμό θεράπευε πολλά από αυτά. Γι’ αυτό και μετά θάνατον ο Θεός τον τίμησε με το χάρισμα της θαυματουργίας κατά των νοσημάτων των ζώων και των αγελαδικών.
Ένα ξεχωριστό επεισόδιο: Κοντά στην Επισκοπή ζούσε ένας πτωχός άνθρωπος, που είχε πέντε παιδιά. Είχε ένα χωράφι σε πετρώδες έδαφος που ο ίδιος, λόγῳασθένειας, δεν μπορούσε να περιποιηθεί, για να αποδώσει καρπό, και να θρέψει την οικογένειά του.
Ο άγιος, που γνώριζε τα προβλήματα και τις ανάγκες των παιδιών του, πήγαινε μεσάνυχτα με το φεγγάρι και προσπαθούσε να καθαρίσει το κτήμα, βγάζοντας από κει τις πέτρες, μεγάλες και μικρές.
Ο ιδιοκτήτης του χωραφιού κατάλαβε ότι κάποιος καθαρίζει το κτήμα, και μια νύχτα που παραφύλαξε είδε ότι ήταν ο επίσκοπος Παρθένιος. Ο άγιος «του έκανε δεσμό», να μη μαρτυρήσει σε κανένα το γεγονός και υποσχέθηκε ότι αυτός θα τον βοηθούσε να μεγαλώσει τα παιδιά του.
Συνεργάζεται γι’ αυτό με τους καπεταναίους του φημισμένου αρματολικιού των Ραδοβιζίων, και με τους μοναχούς και λογίους της περιοχής, για την παιδεία και την ανάπτυξη των πνευματικών του παιδιών.
Γίνεται έτσι ο πνευματικός πατέρας και διδάσκαλος της περιοχής, που στηρίζει και δίνει φτερά στις ψυχές των υπόδουλων, να δώσουν ‐και όπως πραγματικά το έδωσαν‐ ακόμα και το αίμα τους, όταν θα ερχόταν η ώρα του ξεσηκωμού.
Κατά την παράδοση, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός περνώντας από την περιοχή αυτή συναντήθηκε με τον Άγιο Παρθένιο .
Η όλη ζωή και παρουσία του Αγίου Παρθενίου δεν άφησε ανενόχλητο τον κατακτητή. Γι’ αυτό και σύμφωνα με μία παράδοση, τιμωρήθηκε, καταδικάστηκε και υπέστη μαρτυρικό θάνατο. Σύμφωνα όμως με άλλη παράδοση, κοιμήθηκε οσιακά την 21η Ιουλίου του έτους 1777, και ετάφη πίσω από το Ιερό Βήμα του Επισκοπικού ναού των Αγίων Αναργύρων.
Μετά από 35 περίπου χρόνια οι κάτοικοι του χωριού αποφάσισαν να κάνουν εκταφή του λειψάνου του Αγίου, για να ενταφιάσουν έναν από τους διαδόχους του, τον επίσκοπο Καλλίνικο.
Έτσι την 21η Ιουλίου του έτους 1810, άνοιξαν τον τάφο του. Μια ευωδία πλημμύρισε όλο το χωριό και τη γύρω περιοχή, και από τον καταγάλανο ουρανό άρχισε να πέφτει λεπτή βροχή.
Οι κάτοικοι θεώρησαν το γεγονός αυτό «σημείο» παρά του Θεού και απόδειξη αγιότητας του Αγίου Παρθενίου. Με ευλάβεια περισυνέλεξαν τα άγια λείψανα και τα τοποθέτησαν στην αγία Τράπεζα του ναού των Αγίων Αναργύρων.
Οι οικείοι του Αγίου, όταν έμαθαν τα συμβάντα, ζήτησαν να παραλάβουν τα άγια λείψανά του. Οι κάτοικοι του Βελεντζικού αρνήθηκαν να παραδώσουν τα λείψανα του και κατέφυγαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, για να διευθετήσει τη διαφορά.
Το Πατριαρχείο έκρινε να παραμείνει η αγία Κάρα στο Βελεντζικό – έδρα της επισκοπής – και τα άλλα λείψανα να δοθούν στους οικείους του, όπως και έγινε.
Στον ιστορικό κώδικα της μονής Δουσίκου αναφέρεται ότι τα λείψανα μοιράστηκαν σε πολλά μέρη.
Η Κάρα όμως του Αγίου Παρθενίου αποτελεί το κέντρο ευλάβειας και λατρείας των πιστών προς τον Άγιο, που από την ημέρα της ανακομιδής του λειψάνου του γιορτάζεται κάθε χρόνο την 21η Ιουλίου με λαμπρή πανήγυρη.