Ισόβια και επιπλέον πρόσκαιρες καθείρξεις επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο στους δύο κατηγορούμενους, τον 29χρονο Πακιστανό και στον 26χρονο Ιρακινό για την υπόθεση της αποτρόπαιης ανθρωποκτονίας του Νικόλαου Μουστάκα στον λόφο του Φιλοπάππου πέρυσι τον δεκαπενταύγουστο.
Το δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ενόχους τους δύο αλλοδαπούς για ανθρωποκτονία από πρόθεση και από κοινού, του 25χρονου Νικόλαου Μουστάκα, επιβάλλοντας ποινή ισόβιας και επιπλέον κάθειρξης 17 ετών και 6 μηνών στον πρώτο και ισόβιας και 11 ετών και 6 μηνών στον δεύτερο. Και στους δύο επιβλήθηκαν επιμέρους ποινές και για άλλα αδικήματα όπως για ληστεία, διακεκριμένη περίπτωση κλοπής, σύσταση συμμορίας. Οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων άκουσαν την απόφαση επί της ενοχής χωρίς να ζητήσουν την χορήγηση ελαφρυντικών.
Νωρίτερα την ενοχή των κατηγορουμένων είχε προτείνει και ο εισαγγελέας της έδρας ο οποίος εμφανίσθηκε πεπεισμένος ότι οι δύο κατηγορούμενοι τέλεσαν την ανθρωποκτονία από πρόθεση, από κοινού, δεδομένου - όπως ανέφερε- ότι από τις καταθέσεις προέκυψε η βίαιη ώθηση του θύματος προς το γκρεμό.
Απολογούμενοι οι δύο κατηγορούμενοι, ουσιαστικά απέδωσαν το περιστατικό, σε ατύχημα εκτός των προθέσεων τους, που όπως υποστήριξαν ήταν να ληστέψουν και όχι να αφαιρέσουν την ζωή του νεαρού.
«Τους παρακαλούσε να μην τους σκοτώσουν...»
Η διαδικασία είχε ξεκινήσει χθες Τρίτη 30/7, με τις καταθέσεις των γονιών του θύματος, αλλά και της Πορτογαλίδας φίλης του 25χρονου, που είδε τον φίλο της να πέφτει στο κενό.
Η νεαρή μάρτυρας περιέγραψε όλα όσα συνέβησαν το σούρουπο που βρέθηκε με τον φίλο της στον λόφο. Όπως είπε η 24χρονη, από το χείλος του γκρεμού ο Μουστάκας εκλιπαρούσε τους δράστες να μην τον σπρώχνουν λέγοντας τους «δεν χρειάζεται να το κάνετε αυτό».
Η μάρτυρας περιέγραψε ότι οι τρεις δράστες τους προσέγγισαν από πίσω, και με την απειλή ενός μαχαιριού και ενός κομματιού γυαλί από μπουκάλι που έσπασαν, τους ζήτησαν τα κινητά και τα χρήματά τους.
«Μας έβαλαν κάτω. Ο Πακιστανός πήγε στο Νίκο με ένα μαχαίρι πολύ κοντά στην κοιλιά του και ο Ιρακινός με κρατούσε από τους ώμους για να μην σηκωθώ. Το τρίτο άτομο έψαχνε την τσάντα μου, με ρωτούσε που είναι το κινητό και τα χρήματα μου, και έπαιρνε πράγματα από μέσα. Ο Νίκος σηκώθηκε και αυτοί ζητούσαν συνέχεια το κινητό του και προσπαθούσαν να του πάρουν ό,τι είχε πάνω του [...] Ο Ιρακινός πήρε το κινητό μου από την τσέπη μου. Όταν σηκώθηκε ο Νίκος, οι δύο τον άρπαξαν και τον ταρακουνούσαν και άρχισαν να τον τραβάνε προς τον γκρεμό. Τον είχαν με την πλάτη προς το γκρεμό και τον έσπρωχναν και ο Πακιστανός είχε το μαχαίρι συνεχώς στην κοιλιά του Νίκου. Σταμάτησαν στην άκρη του γκρεμού για 5 δευτερόλεπτα. Εγώ φώναζα στον Νίκο [...] Και όταν ξανακοίταξα, είδα τον Νίκο να πέφτει. Μετά σταμάτησαν δύο δευτερόλεπτα και άρχισαν να τρέχουν. Ο τρίτος συνέχισε να ψάχνει την τσάντα και έφυγε. Γνωρίζω ότι είχε αλυσίδες στον λαιμό ο Νίκος, δεν μπορούσα να δω αν του τις τράβηξαν πριν τον σπρώξουν. Φώναζα "βοήθεια" ακόμα και από τους κατηγορούμενους για να πιάσω τον Νίκο, δεν θα μπορούσα μόνη μου να τον ανεβάσω [...] Ήταν σίγουροι για τις κινήσεις τους, ήξεραν τι έκαναν [...] Φοβήθηκα για τη ζωή μου γιατί τους είδα [...] Ο Νίκος τους έλεγε "δεν υπάρχει λόγος να το κάνετε αυτό". Τους παρακαλούσε να μην τον σπρώχνουν προς τον γκρεμό [...] Τον κρατούσαν καθ' όλη τη διάρκεια, ακόμα και στην άκρη του γκρεμού τον κρατούσαν. Αν ήθελαν θα μπορούσαν να τον έχουν κρατήσει να μην πέσει».