Σκληρό μήνυμα για την Ελλάδα επιφύλασσε ο διευθυντής του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Αλέξανδρος Κρητικός που σημείωσε πως «Το τέλος των προγραμμάτων, δε σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία στέκεται ξανά στα πόδια της».
Ο ίδιος, σημειώνει ότι «η έξοδος της Ελλάδας από τα προγράμματα βοήθειας, έχει κατά κύριο λόγο πολιτική διάσταση», ενώ παράλληλα θεωρεί κομβική την εφαρμογή διαρθρωτικών . Όπως αναφέρει ο διευθυντής Ερευνών του DIW, «η χώρα δε βρίσκεται πραγματικά σε καλή κατάσταση».
«Οικονομικά η χώρα δεν επωφελείται απαραίτητα. Αντιθέτως, με την έξοδο από τον μηχανισμό διάσωσης, για παράδειγμα, οι χάνουν τη δυνατότητα φθηνής πρόσβασης σε χρήματα προκειμένου να μπορούν εν συνεχεία να χορηγούν δάνεια με σχετικά προσιτούς όρους», σημειώνει ο Αλέξανδρος Κρητικός μιλώντας στο γερμανικό ραδιόφωνο DLF.
Σύμφωνα με τον ίδιο «η εκπνοή του προγράμματος και οι προσπάθειες αυτόνομης χρηματοδότησης στις αγορές μπορεί να είναι ένα μήνυμα προς δυνητικούς επενδυτές, ωστόσο για να επιστρέψουν αυτοί στην Ελλάδα απαιτούνται πολλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», με την υποσημείωση πως οι τελευταίες «παραμελήθηκαν εν μέρει στα χρόνια των μνημονίων».
«Η Ελλάδα θα πρέπει να έχει πολύ ισχυρότερη ανάπτυξη προκειμένου να βγει από αυτήν την κρίση, ιδιαίτερα για να μειώσει την υψηλή ανεργία της. Νομίζω ότι θα πρέπει να επιδιώκεται ρυθμός ανάπτυξης του 5%, τιμή που θα ήταν ρεαλιστική εάν η Ελλάδα άρχιζε να υλοποιεί το μέρος των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων που έχει αφήσει σε εκκρεμότητα», εκτιμά ο Αλέξανδρος Κρητικός.
Στο ερώτημα που διατυπώνεται συχνά, γιατί η Ελλάδα άργησε τόσο πολύ να βγει από τα προγράμματα προσαρμογής σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες που υπήχθησαν σε αντίστοιχα προγράμματα, ο διευθυντής ερευνών του DIW εντοπίζει δύο βασικά αίτια: «Από τη μία η κρίση και οι αντιξοότητες τις οποίες κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Ελλάδα αυτά τα οκτώ χρόνια ήταν πολύ πιο ριζικές από ό,τι σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία. Η άλλη αιτία που σίγουρα διακρίνει κανείς είναι ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, όχι μόνο η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες, ήταν πολύ λιγότερο συνεργάσιμες με τους δανειστές (σ.σ. συγκριτικά με τις άλλες χώρες) και επίσης υπέβαλαν πολύ λιγότερες δικές τους προτάσεις για ταχεία έξοδο από την κρίση».