Το απόσπασμα με τις δηλώσεις του Πάνου Θεοδώρου μετά την αποχώρηση του από το παιχνίδι του Survivor, πρόβαλε το μεσημέρι της Παρασκευής η εκπομπή Survivor Πανόραμα. Ο πρώην παίκτης των Μαχητών αναφέρθηκε σε όλα εκείνα που θα κρατήσει από το παιχνίδι.
«Το συναίσθημα μου από την σημερινή μου αποχώρηση είναι λίγο ανάμεικτο. Σίγουρα ήθελα να φτάσω στον τελικό, γιατί αυτό το ταξίδι όσο προχωράει μέσα από τις δυσκολίες τις οποίες περνάμε μας δυναμώνει και μπορεί το σώμα μας να μην πηγαίνει, αλλά η ψυχή μας λέει ότι μπορούμε να φτάσουμε λίγο παρακάτω. Εγώ από την αρχή που μπήκα στο παιχνίδι, πρώτος μου στόχος είναι να βγάλω ένα αθλητικό προφίλ, είναι η δουλειά μου, είναι αυτό που πρεσβεύω από μικρό παιδί, είναι αυτό που διδάσκω σε κόσμο, σε νέους επαγγελματίες και ήθελα να αποδείξω ότι όσο πιο πολλούς στόχους βάζουμε, τόσο πιο πολλά πράγματα πετυχαίνουμε. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να δοκιμάζουμε πράγματα. Δεν πρέπει να κρυβόμαστε πάντα υπό το σίγουρο που θα μας φέρει η επόμενη μέρα. Γιατί έτσι, δεν πρόκειται να προχωρήσουμε και να κάνουμε ένα βήμα παρακάτω.
Η στιγμή που θα θυμάμαι έντονα, είναι η πρώτη μέρα που μπήκα στο παιχνίδι, όπου μπήκα και περίμενα να με διαλέξουν δύο ομάδες, χωρίς να ξέρω ποια έχει κερδίσει και ποια θα με διαλέξει. Αυτό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και μου έδωσε την αίσθηση ότι βρίσκομαι κάπου άγνωστα. Το ευτύχημα ήταν ότι με διάλεξε η ομάδα των Μαχητών, όπου κάποια παιδιά γνωριζόμασταν λίγο και είμαι πολύ ευγνώμων που μπήκα σε αυτή την ομάδα και παρέμεινα σε αυτή την ομάδα.
Ειδικά στα τελευταία έπαθλα δεν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο άτομο, για αυτό λειτουργούσαμε ομαδικά και πηγαίναμε ή όλοι μαζί ή κανένας, άρα θα μου λείψουν και ο Ηλίας και ο Νικόλας το ίδιο, γιατί ήμασταν μια κοινή παρέα το τελευταίο διάστημα στην παραλία. Θυμάμαι χιλιάδες πράγματα, γέλιο, συμπαράσταση, κλάματα, κακουχίες, δυσκολίες κι αυτό όλο έκανε αυτή την ομάδα πιο δυνατή και τους εύχομαι καλή συνέχεια. Θα τους δω σύντομα στην Ελλάδα.
Τα μου λείψουν πάρα πολύ τα αγωνίσματα. Ήταν το κομμάτι που είχα μέσα στο παιχνίδι, που ήθελα να δείξω πράγματα. Κάθε μέρα σηκωνόμασταν και λέγαμε πότε θα αγωνιστούμε. Μαζί με το αγωνιστικό κομμάτι θα μου λείψουν και οι όμορφες στιγμές που ζήσαμε με τα παιδιά στην παραλία».