Η Μόνικα Μπελούτσι, λίγο πριν ενσαρκώσει τη Μαρία Κάλλας στο Ηρώδειο, μιλά για τη διάσημη Ελληνίδα της παγκόσμιας όπερας, αποκαλύπτει τη μεγάλη της αγάπη για τη χώρα μας, ενώ αναφέρεται στις κόρες της και σε όσα κερδίζει μεγαλώνοντας.
Η Μόνικα Μπελούτσι έρχεται στην Ελλάδα και μεταμορφώνεται σε Μαρία Κάλλας. Η περσινή ακύρωση των παραστάσεών της εξαιτίας της πανδημίας δυσαρέστησε τους θαυμαστές της, όμως η 56χρονη Ιταλίδα σταρ ετοιμάζεται να ανέβει στη σκηνή του Ηρωδείου στις 21, 22 και 23 Σεπτεμβρίου για να παρουσιάσει στο κοινό την παράσταση «Μαρία Κάλλας: Επιστολές και αναμνήσεις», υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του Τομ Βολφ και μιλά αποκλειστικά στη Realnews.
-- Ολο αυτό το διάστημα που ερευνήσατε τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, ποια είναι τα συμπεράσματα που βγάλατε γι’ αυτή τη μοναδική ντίβα;
Είναι πραγματικά δύσκολο να κρίνει κανείς τη Μαρία Κάλλας για τη δουλειά και το έργο της. Αυτό που αγαπώ σε εκείνη είναι ότι ήταν μια καταπληκτική καλλιτέχνις, μια πραγματική ντίβα, και την ίδια στιγμή είχε μια αγνή καρδιά. Αυτό που είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη ζωή της ήταν η διαφορά του δημόσιου βίου σε σχέση με τον προσωπικό.
Μπροστά στο κοινό ήταν σαν μια τίγρη. Μάλιστα, στην Ιταλία την αποκαλούσαν «Latigre». Αντιθέτως, στην προσωπική της ζωή ήταν σαν ένα μικρό πουλάκι. Αυτό που θα παρουσιάσω επί σκηνής είναι η Μαρία, όχι η Κάλλας.
-- Θα μπορούσατε να βρείτε ομοιότητες με τη Μαρία Κάλλας; Είστε κι εσείς μια μοναδική ντίβα…
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν στις ημέρες μας ντίβες, τουλάχιστον όχι όπως υπήρχαν στο παρελθόν. Στις ημέρες μας υπάρχουν τόσοι τρόποι να δημιουργήσεις το image… Δεν είμαστε στα 40s, στα 50s ή στα 60s, που το κοινό έβλεπε τους ηθοποιούς μόνο στον κινηματογράφο. Σήμερα έχει χαθεί το μυστήριο που υπήρχε πίσω από έναν ηθοποιό.
Νομίζω ότι ο σκηνοθέτης Τομ Βολφ με επέλεξε γιατί είμαι κι εγώ, όπως η Μαρία Κάλλας, από τη Μεσόγειο και μιλώ κι εγώ πολλές ξένες γλώσσες, όπως κι εκείνη. Η Μαρία Κάλλας γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και ήρθε στην Ελλάδα πολύ μικρή. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ιταλία και έγινε ντίβα και μετά σε όλο τον κόσμο. Μιλούσε γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και είχε ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στο εξωτερικό. Ισως, λοιπόν, ο σκηνοθέτης γι’ αυτό να σκέφτηκε εμένα για τον ρόλο, γιατί κι εγώ είμαι μεσογειακή και αγαπώ την Ελλάδα (γέλια).
-- Μοιράζεστε κάποιο άλλο κοινό χαρακτηριστικό με τη Μαρία Κάλλας;
Κατά τη γνώμη μου, η Μαρία Κάλλας εκπροσωπεί όλες τις γυναίκες, γιατί ήταν μια γυναίκα που έζησε με τόλμη και γιατί ακολούθησε την καρδιά της. Πρέπει να έχεις μεγάλη εσωτερική δύναμη, μεγάλο κουράγιο, για να ζήσεις έτσι.
Ηταν συναισθηματική και ειλικρινής και αυτό της επέτρεπε να είναι τρωτή. Αυτός είναι και ο λόγος που τη σέβομαι και την εκτιμώ απεριόριστα ως ντίβα, αλλά και ως γυναίκα.
Είχε το κουράγιο να πάρει διαζύγιο την εποχή που κάτι τέτοιο δεν ήταν νόμιμο στην Ιταλία. Αυτός είναι και ο λόγος που απέκτησε ελληνικό διαβατήριο εκείνο το διάστημα, γιατί στην Ελλάδα δεν αναγνώριζαν τον γάμο που είχε κάνει στην Ιταλία με τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι.
Ηταν μια αγωνίστρια, αγωνίστηκε για την αγάπη, ακόμα και όταν στο τέλος έζησε την τραγωδία. Μπορεί ο κόσμος να λέει πως έφυγε τραγικά από τη ζωή, αλλά πιστεύω ότι έζησε τόσο δυνατά συναισθήματα, που λίγοι άνθρωποι έχουν το σθένος να ζήσουν.
Για εμένα ήταν σαν μια ηρωίδα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και η επιθυμία της ήταν να δίνει ευτυχία στους άλλους. Συνήθιζε να λέει «ανήκω στους δοτικούς, θέλω να δίνω ευτυχία, ακόμα κι αν δεν μου δόθηκε εμένα».
Συνήθιζε, επίσης, να λέει ότι μέσω της μουσικής άγγιζε το κοινό. Είχε το δώρο του ταλέντου και αυτό ήθελε να το μοιραστεί με τον κόσμο. Είχε μέσα της κάτι το ταπεινό.
Παρόλο που ήταν αγωνίστρια, είχε μέσα της μεγάλη δύναμη, αλλά ταυτόχρονα ήταν πολύ ευαίσθητη και ντελικάτη, γι’ αυτό ακριβώς και μπορούσε να τραγουδήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Πηγή: