Επιτέλους, μετά από μια μακροχρόνια καριέρα και μέγιστο «τρολάρισμα» στο διαδίκτυο, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο απέσπασε το πολυπόθητο βραβείο Όσκαρ Α’ Αντρικού Ρόλου.
Ο ηθοποιός βραβεύτηκε για τον ρόλο του ως Χιου Γκλας, έναν γνωστό ερευνητή της Αμερικής των Ινδιάνων, ο οποίος μέσα από βαριές κακουχίες προσπαθεί να επιβιώσει σε άγριες καταστάσεις. Πλαισιωμένος από ένα εξαιρετικό καστ νεαρών ηθοποιών και κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου, ο Ντικάπριο χαρίζει στο κοινό δύομιση ώρες αγωνίας και έντασης, έχοντας πει ουσιαστικά είκοσι ατάκες. Κι εκεί είναι που κανείς αναρωτιέται πως ένας τέτοιος ηθοποιός δεν είχε πάρει ποτέ ως τώρα το εν λόγω βραβείο.
Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν έφηβος και οι γονείς τον πήγαιναν σε οντισιόν μετά το σχολείο. Ξεκινώντας την καριέρα του πρώτα στην μικρή οθόνη, ο γνωστός πλέον «Λίο», δυείσδυσε στον φανταχτερό κόσμο του Χόλλυγουντ το 1993 όταν πρωταγονίστησε στο πλάι του Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην ταινία «Αγεφύρωτες Σχέσεις». Έπειτα, ακολουθεί η ταινία «Τι Βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρέιπ» από όπου κερδίζει τις πρώτες υποψηφιότητες του για Χρυσή Σφαίρα και ‘Οσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου για την εξαιρετική του ερμηνεία ως μικρό αδερφό του Τζόνι Ντεπ που πάσχει από διανοητική καθυστέρηση. Ο ρόλος αυτός έχτισε τα θεμέλια για τον εικοσάχρονο τότε ηθοποιό αποδεικνύοντας από τότε το ισχυρό του ταλέντο. Έτσι, από το 1995 και μετά, ο Ντι Κάπριο πρωταγωνιστεί σε μεγάλες ταινίες όπως το βιογραφικό «Το Τέλος της Αθωότητας», την μοντέρνα σαιξπιρική παραγωγή του Μπαζ Λούρμαν «Romeo + Juliet» καθώς και το «Σταγόνες Αγάπης» στο πλάι της Μέριλ Στριπ και της Νταϊάν Κίτον.
Το 1997, έρχεται ο «Τιτανικός» και μαζί μ’αυτόν η παγκόσμια αναγνώριση για τον Λεονάρντο Ντι Καπριο. Η επική υπερπαραγωγή του Τζ. Κάμερον, μετατρέπει τον Ντι Κάπριο από αξιόλογο ηθοποιό σε εμπορικό σούπερσταρ, προκαλώντας το παραλήρημα χιλιάδων εφηβων. Κερδίζει μία ακόμη υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα χωρίς όμως επιτυχία.
Τα επόμενα χρόνια γυρίζει κάποιες ταινίες όπως «Η Παραλία», με μεγάλες εισπρακτικές επιδόσεις, αλλά χωρίς καλές κριτικές. Ωστόσο, το 2002, ο Λίο κερδίζει μια ακόμη υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα με την ταινια «Πιάσε αν Μπορείς» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και μία μεγάλη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Μάρτιν Σκορσέζε για την ταινία «Οι Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Αυτή αποτέλεσε την πρώτη από τις πέντε συνεργασίες του ηθοποιού με τον μεγάλο σκηνοθέτη. Η χημεία των δύο καλλιτεχνών διαχέεται στην μεγάλη οθόνη, δίνοντας ερμηνείες στον Ντι Κάπριο που θα τις ζήλευε και ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Μαζί δημιούργησαν εξαιρετικά δείγματα ταινιών και ο ΝτιΚάπριο έμαθε πολλά. Μάλιστα, στην ομιλία του στην τελετή των Όσκαρ, δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον Σκορσέζε για όλα όσα του πρόσφερε και του δίδαξε. Μετά την τελευταία τους συνεργασία για τον «Λύκο του Γουόλ Στριτ» –και εκεί υποψήφιος για Όσκαρ χωρίς επιτυχές αποτέλεσμα, ο Λίο στράφηκε στον Ινιαρίτου και παρέα με τον συμπρωταγονιστή του Τομ Χάρντι πέρασαν έξι μήνες στα δάση και τα βουνά παλεύοντας σερ ανίξοες συνθήκες για γυρίσουν την ταινία "Επιστροφή", αλλά προφανώς άξιζε.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ότι τόσα χρόνια ερμηνεύοντας ρόλους πράκτορα, επιχειρηματία, ψυχοπαθή, απατεώνα, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο έπρεπε να παλέψει και να τον κατασπαράξει μια αρκούδα για να κερδίσει το Οσκαρ.