Ο Δήμος Βερύκιος είναι γνωστό πως διατηρούσε στενή φιλία με τον Δημήτρη Κοντομηνά ο οποίος "έφυγε" σήμερα από τη ζωή.
Ο δημοσιογράφος θέλησε να πει δύο λόγια για τον επιχειρηματία κατά τη διάρκεια της εκπομπής «Happy Day».
«Ζωή σαν παραμύθι, Happy Day. Έτσι ήταν. Αν υπάρχει αυτή η πρωινή παρέα για 9 χρόνια και εύχομαι να προχωρήσει, οφείλεται σε αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος δεν υπάρχει στη ζωή από τις 2 σήμερα τα ξημερώματα. Αν σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει αυτός ο σταθμός, οφείλεται στη διορατικότητα, στο πείσμα, στο επιχειρηματικό μυαλό αυτού του ανθρώπου που βλέπετε στους δέκτες σας. Παρά τις αντιξοότητες, παρά τις αναποδιές, δεν τον εγκατέλειψε τον Alpha, δεν τον έκλεισε, δεν πέταξε στον δρόμο 500 και πλέον εργαζόμενους. Κατάφερε στη δύση της ζωής του να τον δώσει σε σίγουρα χέρα. Τον Alpha ο Δημήτρης Κοντομηνάς τον παρέδωσε στα χέρια εκείνα που πριν από 40 χρόνια έβαλαν την μεγάλη υπογραφή στο πρώτο ομαδικό συμβόλαιο ασφάλισης διυλιστηρίου την εταιρία του την Interamerican και έτσι απογειώθηκε.
Ήταν καρμικό, το καταλάβαινε. Μου είπε: “Όπως ξεκίνησα, έτσι θα τελειώσω”. Από τον Σεπτέμβριο του 2019 ήταν στο νοσοκομείο και από τότε δεν βγήκε ποτέ. Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν σαν να μην υπήρχε. Κλείνει ένα κεφάλαιο της επιχειρηματικής ζωής μιας περιόδου. Περισσότερα για τον Δημήτρη Κοντομηνά θα τα γράψω. Μόνο ένα θέλω να πω, όποιος έχει συνεργαστεί, έχει ευεργετηθεί από τον Δημήτρη Κοντομηνά και δεν συγκινείται για τον Δημήτρη Κοντομηνά είναι άνθρωπος με αισθήματα μη ανθρώπινα. Εγώ αισθάνομαι τυχερός γιατί εισέπραξα όχι σπίτια και υλικά πλούτη, δεν ήμουν στα λεγόμενα Κοντομηνέϊκα.
Γιατί ο Δημήτρης Κοντομηνάς δεν άφησε κανέναν συνεργάτη του χωρίς κεραμίδι. Τα σκόρπαγε. Είχε και την πίσω αυλή, να τα λέμε κι αυτά, είχε και τους διαβόλους και τους τριβόλους. Το πώς στην κόψη του ξυραφιού, ο Alpha παρέμεινε ζωντανός, τον παρέδωσε και μετά, ουσιαστικά, λες και άνοιξε μια τρύπα και έφυγε η θύμηση.
Ουσιαστικά του έφυγε ένα βάρος με τον Alpha γιατί τον θεωρούσε παιδί του και τον παρέδωσε σε σίγουρα χέρια. Ήταν τα τελευταία 2,5 χρόνια στο νοσοκομείο και δεν είχε ποιότητα ζωής. Ζούσε σε πολύ δύσκολε συνθήκες και οι άνθρωποί του μέσα τους ήλπιζαν κάπου να ξεκουραστεί και να τελειώσει το μαρτύριο».