Τον παππού της Αντώνη Λιβάνη αποχαιρέτησε η εγγονή του Ηλέκτρα, εκφωνώντας έναν επικήδειο λόγο που συγκίνησε όσους έδωσαν το «παρών» στην εξόδιο ακολουθία στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, το μεσημέρι της Δευτέρας.
Ο επικήδειος λόγος της Ηλέκτρας Λιβάνη
Μπορεί για κάποιους να ήσουν ένας μεγάλος πολιτικός άντρας και όχι αδίκως. Μπορεί για κάποιους άλλους να ήσουν σκληρός, αλλά αποφασιστικός. Για εμένα όμως, ήσουν ο παππούς μου.
Ο άνθρωπος με το πλατύ χαμόγελο και τα καταγάλανα μάτια. Ο άνθρωπος που λάτρευα να κάθομαι με τις ώρες και να ακούω ιστορίες. Ο άνθρωπος που με αγαπούσε τόσο πολύ, μου έδινε συμβουλές και κάναμε συζητήσεις που όπως σου έχω υποσχεθεί δεν θα αποκαλύψω ούτε στον μπαμπά, «αυτά είναι τα μυστικά μας» λέγαμε. Ήσουν η αδυναμία μου παππούλη.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την μέρα που με κοίταξες και μου είπες «κοριτσάκι μου, έχει έρθει η ώρα μου. Εγώ σε λίγο θα φύγω».
Το ήξερες και δεν φοβήθηκες, δεν δίστασες, για ακόμη μια φορά κοίταξες την ζωή στα μάτια προκαλώντας την. «Όλα ή τίποτα» είπες. Και ξέρω πως δεν έπεσες αμαχητί, μας το έχεις αποδείξει πολλές φορές άλλωστε, πως πάντοτε θα αγωνίζεσαι μέχρι τέλους. Και πάντοτε κέρδιζες. Μέχρι τώρα.
Δεν θα ήθελες να στεναχωριόμαστε και ειλικρινά προσπαθώ να μην το κάνω. Ξέρω ποσό σπουδαίος άνθρωπος είσαι, ξέρω πως οι περισσότεροι από εμάς δεν θα ζήσουμε μια τόσο γεμάτη ζωή σαν την δική σου, αλλά η απώλεια σου έχει χαραχθεί μέσα μου.
Θα μου λείψεις, θα μου λείψουν οι στιγμές στα οικογενειακά τραπέζια, τα γέλια, οι διηγήσεις σου, το ότι σχεδόν κάθε φορά μου αφηγούσουν την ίδια ιστορία από όταν ήμουν μωράκι και εγώ έκανα λες και την ακούω πρώτη φορά, αλλά δεν με πείραζε.
Είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιείς πως δεν θα δεις ποτέ ξανά έναν δικό σου άνθρωπο, δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις, τι να κάνεις. Θα ‘σαι θυμάμαι πάντα για αυτό που ήσουν, οξυδερκής, δίκαιος, γενναιόδωρος, ηθικός και με πολύ-πολύ χιούμορ.
Μακάρι να σου μοιάσω έστω και λίγο, μακάρι όσο περνάνε τα χρόνια να με βλέπεις από εκεί που είσαι και να νιώθεις έστω το μισό περήφανος από ότι νιώθω εγώ για εσένα.
Το ξέρω πως πίστευες πολύ σε εμένα και σου υπόσχομαι πως θα προσπαθήσω να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες σου και κάθε επιτυχία μου θα στην αφιερώνω. Μην ανησυχείς, θα προσέχουμε εμείς την γιαγιά τώρα, το «κοριτσάκι σου». Σ’αγαπάμε!
Πηγή: