Οι φονικές πλημμύρες στη Δυτική Αττική, που κόστισαν τη ζωή σε 20 ανθρώπους και άφησαν πίσω τους «καμένη γη», έπιασαν στον ύπνο τον κρατικό μηχανισμό, αλλά για τους κατοίκους της Μάνδρας, της Μαγούλας και της Νέας Περάμου ήταν γνώριμο σκηνικό...
Το 1996 είχαν θρηνήσει ακόμα δύο νεκρούς από τα μπαζωμένα ρέματα που έσπρωξαν το νερό στον αστικό ιστό και έπνιξαν τις γειτονιές τους στη λάσπη. Αλλο ένα μπαζωμένο ρέμα είχε μετατρέψει το Χαλάνδρι σε ποτάμι, το 2013, αφήνοντας πίσω του μία νεκρή γυναίκα. Τα ρέματα στη Μάνδρα, στο Χαλάνδρι, στο Μαρούσι και το Μενίδι έγιναν οικόπεδα, με αποτέλεσμα να κλείσουν οι υδάτινοι διάδρομοι και οι κάτοικοι της Αττικής να ζουν υπό τον φόβο των χειμάρρων με την πρώτη σταγόνα βροχής.
Στη Δυτική Αττική, οι κάτοικοι έζησαν την εκδίκηση της φύσης απέναντι στην αυθαίρετη δόμηση και την πλήρη απουσία ρυμοτομικού σχεδιασμού. Το ρέμα της Σούρας έγινε αμαξοστάσιο του δήμου, σούπερ μάρκετ και αποθήκες, ενώ ο μισός οικισμός χτίζεται πάνω σε μπαζωμένα ποτάμια από τη δεκαετία του '80 μέχρι σήμερα. Οπως ακριβώς συνέβη στα δεκάδες ποτάμια και τα ρέματα του Λεκανοπεδίου, τα οποία γίνονται μόνιμη απειλή και ανά πάσα στιγμή μπορούν να παρασύρουν ολόκληρες γειτονιές, όσο οι άνθρωποι βάζουν εμπόδια στο πέρασμα του νερού για να χτίσουν.
Ανθρώπινη παρέμβαση
Η «Espresso» έκανε αυτοψία στα ρέματα της Αττικής, όπου η ανθρώπινη παρέμβαση έχει μετατρέψει τη φύση σε «εχθρό», ο οποίος θέτει καθημερινά σε κίνδυνο ζωές και περιουσίες.
Στη Μάνδρα τα ρέματα της Αγίας Αικατερίνης, της Αγίας Σωτήρας και της Σούρας έχουν μπαζωθεί και το πέρασμα του νερού από το όρος Πατέρας προς τη θάλασσα γίνεται είτε κάτω από τις οικοδομές είτε από κανάλια, το πλάτος των οποίων δεν ξεπερνά τα τρία μέτρα. Το αμαξοστάσιο του δήμου, απ' όπου πέρασε και ο μεγάλος όγκος του νερού και παρέσυρε ανθρώπους και περιουσίες, έχει ανοίξει στα δύο, καθώς το ρέμα δεν είχε επαρκές άνοιγμα για να διοχετεύσει τους χειμάρρους.
Οπως καταγγέλλει στην «Espresso» ο Δημήτρης Παπακωνσταντίνου (μικρή φωτό), που διατηρεί πρατήριο καυσίμων δίπλα στο αμαξοστάσιο, τόσο το εργοστάσιο όσο και το σούπερ μάρκετ που «πατάνε» στη Σούρα χτίστηκαν χωρίς να αφήσουν κανένα κομμάτι του ρέματος ελεύθερο.
«Λίμνη»
Τη μανία της φύσης βίωσαν και οι κάτοικοι του Χαλανδρίου πριν από περίπου πέντε χρόνια, όταν το ρέμα του Πολυδρόσου μετέτρεψε τη γειτονιά του Συνοικισμού σε λίμνη. Σήμερα, στο ρέμα του Χαλανδρίου, που ξεκινά από την Πεντέλη και καταλήγει στη Φιλοθέη, έχουν γίνει εργασίες διαπλάτυνσης, ενώ έχουν τοποθετηθεί και ψηλά τοιχία, προκειμένου να περιορίζουν την ορμή του νερού.
Ωστόσο, οι κάτοικοι που μένουν στις όχθες και κατά μήκος του ρέματος δεν κρύβουν την ανησυχία τους κάθε φορά που βρέχει και αυτό φουσκώνει. «Προχθές που έβρεχε δεν μπορούσα να κλείσω μάτι... “Βούιζε” το ρέμα και θυμήθηκα αυτά που πάθαμε πριν από πέντε χρόνια. Δεν έπρεπε να έχει μπαζωθεί αυτό το ρέμα» λέει στην «Espresso» η κυρία Φωτεινή, η οποία μένει στην οδό Γρίβα και το 2013 είδε το νερό να φτάνει μέχρι το σπίτι της.
Στο Μαρούσι, έναν δήμο με δεκάδες ρέματα και πηγές, μπορεί να μην έχουν καταγραφεί νεκροί από τις πλημμύρες, ωστόσο με την πρώτη βροχή οι γειτονιές του Σωρού και της Νέας Λέσβου είναι απροσπέλαστες από τον όγκο του νερού. Κατά μήκος του ρέματος της Σαπφούς, από το Ψαλίδι μέχρι τη Λάκκα Κόττου, έχουν χτιστεί δεκάδες σπίτια, ενώ στην πρώτη βροχή το γεφυράκι της Νέας Λέσβου γεμίζει με νερό και χωρίζει την πόλη στα δύο.
«ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΒΡΟΧΗ ΠΝΙΓΟΜΑΣΤΑΝ ΣΤΟ ΑΜΑΞΟΣΤΑΣΙΟ»
Την ώρα που η δήμαρχος Μάνδρας βγάζει από το «κάδρο» των ευθυνών για τις φονικές πλημμύρες την κατασκευή του αμαξοστασίου, ένας πρώην υπάλληλος του δήμου κάνει λόγο για προδιαγεγραμμένο «έγκλημα».
«Κάθε φορά που έβρεχε, το αμαξοστάσιο πνιγόταν στο νερό και οι εργαζόμενοι κινδύνευαν. Τα νερά από τη Σούρα σε μια νεροποντή είχαν παρασύρει μηχανήματα και ό,τι άλλο βρήκαν. Ενα μικρό άνοιγμα είχαν αφήσει για το ρέμα» λέει στην «Espresso» ο Χρήστος Μανίσαλης, πρώην προϊστάμενος στην Υπηρεσία Καθαρισμού του Δήμου Μάνδρας, και επισημαίνει ότι όλα τα περάσματα των ρεμάτων της Μάνδρας είναι φρακαρισμένα.
Πηγή: