Η Τουρκία δημιούργησε μία εκρηκτική κατάσταση στη Μεσόγειο με την εισβολή της στην κυπριακή ΑΟΖ -διότι περί εισβολής πρόκειται- και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι η επιθετικότητά της δεν θα τερματιστεί σύντομα.
Αντίθετα, θα έλεγα, αναμένεται να αυξήσει την ένταση, ίσως και να φτάσει στο σημείο χωρίς επιστροφή. Και δεν πρέπει να φοβόμαστε να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα, διότι μόνο έτσι μπορούμε και να την αποτρέψουμε.
Δεν κινδυνολογώ. Απλά παρακολουθώ στενά την κατάσταση στην Τουρκία, ιδιαίτερα τις δράσεις και αντιδράσεις του ισλαμιστή ηγέτη της, του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είναι ασυγκράτητος και έντονα προκλητικός σε όλα τα μέτωπα που τον ενδιαφέρουν. Στην πραγματικότητα τα μέτωπα τα δημιουργεί ο ίδιος. Είναι οι διεκδικήσεις του.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος του έθεσε και το θέμα της πιθανής σύγκρουσης τουρκικών και αμερικανικών δυνάμεων για να του δώσει να καταλάβει την κρισιμότητα της κατάστασης. Ο κ. Μακρόν του εξήγησε ότι οδηγεί τα πράγματα σε ανθρωπιστική καταστροφή. Όμως, ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν άλλαξε το αφήγημά του. Πολεμά, λέει, τους τρομοκράτες. Όταν δεν ακούει τους Αμερικανούς και τους Γάλλους, δεν θα ακούσει κανένα άλλο.
Το μοναδικό θέμα που θα μπορούσε να τον σταματήσει, είναι η επιστροφή των νεκρών στρατιωτών και οι κηδείες. Καθημερινά μετρά νεκρούς, άσχετα αν το κρύβουν. Τα φέρετρα δεν τα αντέχει κανένας ηγέτης. Ο πρόεδρος της Τουρκίας προσήλθε στην αρχή σε μερικές κηδείες. Στη συνέχεια απουσίασε. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα σωρό λόγους γι’ αυτό. Για μία επιχείρηση που ο ίδιος θεωρούσε περίπατο, οι νεκροί της Τουρκίας είναι πολλοί. Και εφόσον τα πράγματα συνεχίσουν ως σήμερα, ο δρόμος είναι μακρύς για τον Ερντογάν και την παρέα του.
Και όμως… Όταν μιλούν για το Αιγαίο και την Κύπρο, δείχνουν φανατισμό. Οπότε ο Ερντογάν και οι εθνικιστές γνωρίζουν πως έχουν ένα μεγάλο ακροατήριο που θα τους υποστηρίξει εάν «διεκδικήσουν τα …δικαιώματά τους», στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Η σημερινή Τουρκία, που κυριαρχείται από ισλαμικό εθνικισμό, προκαλεί δικαιολογημένη ανησυχία. Δεν είναι «παίξε-γέλασε», όπως ακούω μερικούς αφελείς να λένε. Και ο λόγος της ανησυχίας έγκειται στο γεγονός ότι ο Ερντογάν δεν ακούει κανένα. Στο σημείο που έφερε τα πράγματα, δεν το επηρεάζει κανείς, πέραν της συζύγου του Εμινέ, που ακούγεται πως είναι και ο …«άνδρας» της οικογένειας. Και η ίδια, σκέφτεται πιο εθνικιστικά και από τον Ερντογάν.
Όσοι φροντίσαμε να παρακολουθήσουμε μέσω των τουρκικών ιστοσελίδων την περιοδεία του Ταγίπ Ερντογάν στην Αφρική, η έκπληξη δεν προήλθε από τον πρόεδρο της Τουρκίας, αλλά από τη σύζυγό του. Παρουσίασε και προς τα έξω το «αυτοκρατορικό» της πρόσωπο, δείχνοντας στην ουσία ότι συμ-προεδρεύει με τον σύζυγό της.
Για να έρθουμε στα δικά μας… Φοβάμαι πως οι αρμόδιες κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου έχουν εφησυχάσει επειδή πέτυχαν μία ορθή τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι των απειλών της Τουρκίας. Είναι λάθος. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καμία δύναμη για να επηρεάσουν τον Ερντογάν. Ή να τον …φοβίσουν. Είδαμε όλοι τη στάση της Γερμανίας. Στο τέλος αυτή «γονάτισε» μπροστά στον πρόεδρο της Τουρκίας για να απελευθερώσει το δημοσιογράφο της BILT. Από τον Δεκέμβριο του έδωσαν όπλα που χρησιμοποιεί εναντίον των Κούρδων. Η μόνη χώρα που θα έλεγε κανείς ότι ακόμα αντιστέκεται είναι η Γαλλία. Το ερώτημα είναι πόσο θα διατηρεί αυτή τη θέση αρχών. Το Παρίσι στήριξε και τη γαλλική TOTAL όταν δέχθηκε το «μπούλιγκ» των Τούρκων.
Είδαμε και την Ιταλία. Το πλοίο της ιταλικής εταιρείας δεχόταν επίθεση, και οι Ιταλοί κυβερνώντες έκαναν συνεννοήσεις από την πίσω πόρτα με τους Τούρκους.
Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου έχουν επιλογές, αλλά δεν είναι στην Ευρώπη. Βρίσκονται στη Μεσόγειο. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποτιμώ την Ε.Ε. και τη βοήθειά της σε διπλωματικό επίπεδο. Όμως, η αλληλεγγύη της είναι μόνο στα λόγια, διότι η κάθε χώρα έχει τα δικά της συμφέροντα. Οπότε, η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να αναζητήσουν δυνάμεις στη Μεσόγειο, τα συμφέροντα των οποίων ταυτίζονται με τα δικά μας. Μοιραία, κάθε φορά που γίνεται αυτή η συζήτηση, στρέφουμε τα βλέμματα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Διαφορετικά, το παιγνίδι στην κυπριακή ΑΟΖ θα το χάσουμε, και στο Αιγαίο θα αναγκαστούμε να αποδεχθούμε την κατάσταση της συνεχούς αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Δεν μπορώ να μην το πω… Ήταν ωραίο το θέαμα έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, αλλά και μέσα, όπως το είδαμε από τις τηλεοπτικές οθόνες. Ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και το υπουργικό του συμβούλιο, το οποίο κυριαρχείται από τα νιάτα. Ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε όλους τους υπουργούς για το καλό της Κύπρου (και όχι του κόμματος). Θα ήθελα να σταθώ ειδικά στον Νίκο Χριστοδουλίδη και στον Γιώργο Λακκοτρύπη. Γνώριμοι και οι δύο από παλιά. Ικανότατοι, που τους διακρίνει η αγάπη στην Πατρίδα, και η συνέπεια. Λόγω των απειλών της Τουρκίας, οι ευθύνες τους αυξάνονται και θα χρειαστούν την υποστήριξη όλων μας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι μέρες που ακολουθούν είναι πολύ δύσκολες. Διότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα λογικό ηγέτη, με τον οποίο θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Ο Ταγίπ Ερντογάν, δεν έχει αναστολές. Φυλακίζει, αλλά και σκοτώνει συμπατριώτες του. Τους Έλληνες στην Ελλάδα και την Κύπρο θα σκεφθεί;
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο hellasjournal.com