Η καθιέρωση της 25ης Νοεμβρίου ως ημέρας της Εθνικής Αντίστασης , εκτός των άλλων , έφερε στην επιφάνεια άγνωστα πρόσωπα και δράσεις κατά των κατακτητών.
Ενα τέτοιο πρόσωπο ο Παπα-Βαλής από Αγρίνιο κατάφερε με ένα κεσέ γιαούρτι , μιά κρυμμένη λάμα, και μία προσευχή… να ελευθερώσει 30 αντάρτες!
"Κύριε ελέησον, μέσα στο γιαούρτι ένα πριόνι
Του Κυρίου δεηθώμεν , να κόψετε τα σίδερα
Συγχωρούνται οι αμαρτήσαντες , να έχετε σινιάλο
Τέκνα μου, τέκνα μου, τη νύχτα
Κύριε ελέησον ,ανάψτε τρία τσιγάρα
Του κυρίου δεηθώμεν , τα παιδιά θα περιμένουν
Κύριε ελέησον , απ΄έξω να σας ελευθερώσουν
κύριε ελέησον , Κύριε ελέησον
Συγχωρούνται οι αμαρτήσαντες , τέκνα μου
Τέκνα μου κινηθείτε αποφασιστικά.
Αυτός ο αυτοσχεδιασμός , του ιερέα του Κωνσταντίνου Παπαβαλή στο Αγρίνιο αποδείχτηκε σωτήριος για τους 30 Ηπεριώτες αντάρτες οι οποίοι θα εκταλούνταν.
Το πρωτοφανές περιστατικό στα χρονικά της Αντίστασης εξελίχτηκε στο Αγρίνιο, όπου οι Γερμανοί είχαν οργανώσει ένα από τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί είχαν μεταφερθεί , εκτός των άλλων και 30 Ηπειρώτες σαμποτέρ οι οποίοι θα οδηγούνταν για εκτέλεση. Με κίνδυνο της ζωής του ο Παπαβαλής όταν πληροφορήθηκε τις συλλήψεις αποφάσισε να "διαβάζει " για τελευταία φορά τους μελλοθάνατους.Πήγε στον υπεύθυνο του ΕΑΜ και ζήτησε του δώσει ένα όνομα κρατούμενου.Πήρε την σύνοψη , ένα σταυρό και ένα κεσέ γιαούρτι , φόρεσε το πετραχήλι και παρουσιάστηκε στον Γερμανό διοικητή από τον οποίο ζήτησε να δώσει την άδεια να εξολομολογήσει τον "ανηψιό" του Σπ.Κοντοπάνο (ήταν ένας εκ των κρατουμένων) .Ο διοικητής του επέτρεψε να μπεί και οι μελλοθάνατοι συγκεντρώθηκαν σε μια αίθουσα των φυλακών , παρόντος του Γερμανού.Ο παπάς άρχισε να ψάλλει την συγχωρητική ευχή -σύνθημα για να αποδράσουν -και μόλις τελείωσε οι κρατούμενοι έτρεψαν να του φιλήσουν το χέρι και να κλαίνε.Ο Γερμανός συγκινήθηκε και αυτός και επέτρεψε στον παπά να δώσει το γιαούρτι στον Κοντοπάνο. Εκείνη την νύχτα οι 30 σαμποτέρ και άλλοι κρατούμενοι κατάφεραν να αποδράσουν και να βγουν στο βουνό.
Αλλά δεν έμειν σε αυτό:Ο παπα-Βαλής οργάνωνε εράνους και μάζευε τρόφιμα και χρήματα για να τα προσφέρει στους δοκιμαζόμενους συμπατριώτες του. Περισσότερο εντυπωσιακή, όμως, ήταν η προσφορά του στο ενεργό σκέλος της Αντίστασης. Όταν
η διάσημη ηρωίδα του Αγώνα Μαρία Δημάδη εργαζόταν στο γερμανικό Φρουραρχείο του Αγρινίου ως διερμηνέας και υπέκλεπτε στρατιωτικά έγγραφα, ο παπα-Βαλής εισερχόταν στο στρατιωτικό κτίριο εμφανιζόμενος ως… θείος της, παραλάμβανε το πολύτιμο παράνομο υλικό μέσα από την πηγή του για να το παραδώσει στη συνέχεια στους αντιστασιακούς συνδέσμους. Το αποτέλεσμα ήταν οι κατοχικές δυνάμεις να έχουν αλλεπάλληλες στρατιωτικές αποτυχίες στην περιοχή.
Άλλη προσφιλής του ενέργεια ήταν η… σκηνοθεσία κηδειών. Συγκεκριμένα, όταν το Σεπτέμβριο του 1943 οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν με τους συμμάχους, πολλοί απ’ αυτούς παρέδωσαν τον οπλισμό τους στους Έλληνες. Αυτό όμως δημιούργησε το ζήτημα της μεταφοράς τους στους αντάρτες. Τη λύση την έδωσε ο π. Βαλής με τις εικονικές του κηδείες:
Μέσα στα φέρετρα και κάτω από τα λουλούδια μετέφερε όπλα για το «βουνό». Η πομπή κατέληγε στο νεκροταφείο του Αγρινίου, στο μεγάλο κενοτάφιο του Σπύρου Τζωρτζόπουλου, συνεπικουρούμενος από τον υπάλληλο του νεκροταφείου και στέλεχος του Ε.Α.Μ., Χριστόφορο Σώτο. Συχνά, οι Γερμανοί και Ιταλοί στρατιώτες, στο πέρασμα των νεκροφόρων στέκονταν σε στάση προσοχής, αγνοώντας προφανώς ότι αποδίδουν τιμές σε εχθρικό πολεμικό υλικό.
Κάποτε οι αρχές Κατοχής τον υποψιάστηκαν. Ο παπα-Βαλής το κατάλαβε και την επόμενη φορά που η πομπή συνάντησε απόσπασμα κατακτητών, η ταραχή του ήταν εμφανής. Οι αξιωματικοί τού ζήτησαν να ανοίξει το φέρετρο και έκπληκτοι αντίκρισαν τη σορό της γιαγιάς του Χρήστου Μπανιά. Από τότε δεν τον ενόχλησαν ξανά. Η μπλόφα είχε πιάσει… Υπολογίζεται μάλιστα ότι οι «κηδείες» αυτού του είδους ήταν γύρω στις 35.