Η ρωσική Εκκλησία εκβιάζει για μια ακόμη φορά τον Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Σε ανακοίνωση που εξέδωσε αναφέρει: "Προτρέπουμε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρο Β΄ και τους ιεράρχες της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Αλεξανδρείας να άρουν την υποστήριξή τους προς το ουκρανικό σχίσμα και να επανέλθουν στην κανονική οδό, προκειμένου να διαφυλάξουμε την ενότητα της Αγίας Ορθοδοξίας".
Με την ανακοίνωση αυτή η Μόσχα στην ουσία κατηγορεί το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ως σχισματικό, ενώ για μια ακόμη φορά επιτίθεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
"Το λεγόμενο αυτοκέφαλο παραχωρήθηκε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως όχι στην κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία – τη μεγαλύτερη ομολογία της Ουκρανίας η οποία αριθμεί σήμερα 108 επισκόπους, 12.381 ενορίες, 12.513 κληρικούς, 260 ιερές μονές και 4.630 μονάζοντες – αλλά σε ομάδα σχισματικών, οι οποίοι αποσχίσθηκαν από αυτήν και εξακολουθούν να την πολεμούν.
Βάσει ακριβώς αυτών των ατόμων, τα οποία δεν διαθέτουν έγκυρη χειροτονία και την χάρη της ιεροσύνης, και των ομοφρόνων αυτών το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως συγκρότησε κατά παράβαση των κανόνων μια «αυτοκέφαλη εκκλησία».
Αυτή ακριβώς τη σχισματική δομή, που στερείται χάριτος, δέχθηκε σε κοινωνία ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος".
Στη συνέχεια κάνει λόγο για αλλοίωση τηε ορθόδοξης εκκλησιολογίας με ευθείες βολές κατά του κ.Βαρθολομάιου: "Η Ιερά Σύνοδος της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας με λύπη επισημαίνει την αλλοίωση της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, η οποία εκδηλώθηκε στην υλοποίηση του σεναρίου του λεγόμενου ουκρανικού αυτοκεφάλου.
Η αλλοίωση αυτή ωστόσο δεν διεπράχθη από τη Ρωσική Εκκλησία, όπως ισχυρίζεται το ανακοινωθέν της Συνόδου της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας.
Εντοπίζεται στις ενέργειες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο παρανόμως εισπήδησε στην Ουκρανία, καθώς και στις δηλώσεις των υψηλών εκπροσώπων του.
Οι προσπάθειες καθιερώσεως του πρώτου στα δίπτυχα Προκαθημένου ως «πρώτου άνευ ίσων» στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ο οποίος δήθεν κατέχει το αποκλειστικό δικαίωμα κατά την κρίση του να χορηγεί και να αίρει τα αυτοκέφαλα, να αποσπά τμήματα των κατά τόπους Εκκλησιών, να ανακαλεί μονομερώς έγγραφα με ιστορία πλέον των τριακοσίων ετών, να ακυρώνει αυταρχικώς δικαστικές αποφάσεις των Ιερών Συνόδων Ιεραρχίας των άλλων αυτοκεφάλων Εκκλησιών, να «αποκαθιστά» αυθαιρέτως στην ιεροσύνη πρόσωπα, τα οποία ουδέποτε δεν την διέθεταν, συνιστούν προφανή αποστασία από την περί Εκκλησίας διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και την μακραίωνη ορθόδοξη παράδοση.
Σε μια προσπάθεια αιτιολόγησης της Εξαρχίας επισημαίνεται: "Επί μια διετία η Ρωσική Εκκλησία δεν ανταποκρινόταν στις αιτήσεις των Αφρικανών κληρικών, αποδέκτης των οποίων έγινε, αλλά ανέμενε υπομονετικά ότι ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόδωρος θα αλλάξει την απόφασή του.
Όμως, στο διάστημα, που μεσολάβησε, ο Μακαριώτατος δεν περιορίσθηκε μόνον στη μνημόνευση στα Δίπτυχα των Ορθοδόξων Προκαθημένων του επικεφαλής μιας εκ των ουκρανικών σχισματικών ομάδων, αλλά και δέχθηκε σε ευχαριστιακή κοινωνία αυτόν και άλλους «ιεράρχες» αυτής της δομής.
Αυτά τα θλιβερά γεγονότα έπεισαν την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας για την ανάγκη να ανταποκριθεί στις αιτήσεις που υποβλήθηκαν και υπ’ αυτές τις εξαιρετικές περιστάσεις να ιδρύσει την Πατριαρχική Εξαρχία στην Αφρική.
Αυτή η κάθε άλλο παρά εύκολη απόφαση, η οποία ελήφθη υπό το καθεστώς της αναγνωρίσεως των Ουκρανών σχισματικών από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί έκφραση διεκδικήσεων επί του κανονικού εδάφους της παλαιφάτου Εκκλησίας της Αλεξανδρείας, αλλά επιδιώκει έναν και μοναδικό σκοπό: να παράσχουμε κανονική προστασία σε εκείνους τους ορθοδόξους κληρικούς της Αφρικής, οι οποίοι δεν επιθυμούν να συμμετάσχουν στην παράνομη νομιμοποίηση του σχίσματος".