Από την ίδρυση της Τουρκίας από τον Κεμάλ, κανένας δεν τόλμησε ούτε να σκεφθεί να αγγίξει αυτό που όλοι ξέραμε ως "βασικό πυλώνα" της ύπαρξής της: τον στρατό. Το τόλμησε ο ισλαμιστής Ερντογάν! Είναι ο πρώτος που τόλμησε να στρέψει για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας ένα μέρος των πολιτών της γειτονική χώρας εναντίον του στρατού! Κι αυτό νομίζουμε δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής της ελληνικής πολιτική ηγεσίας που διακατέχεται διαχρονικά από σύνδρομα "τουρκοφοβίας" και "τουρκολαγνείας"...
Είμαστε φανατικά αντίθετοι στις λογικές των "τουρκοφάγων" και των "εθνικιστών". Αλλά δεν μπορούμε να ανεχθούμε τον διαρκή φόβο που εκπέμπουν οι ελληνικές κυβερνήσεις έναντι της Άγκυρας. Σπεύδουμε να ικανοποιήσουμε κάθε απαίτηση του "αγά" μήπως και εκνευριστεί σε περίπτωση που αρνηθούμε!
Η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα,που με τον Ερντογάν στο τιμόνι της πήγε μπροστά. Απέκτησε όμως και πάρα πολλά προβλήματα. Η παραμονή του καπετάνιου για πολλά χρόνια στο τιμόνι τον έκανε αλαζόνα. Τόσο που δεν διστάζει πια να "βάλει χέρι" εκεί που κανένας άλλος δεν τόλμησε. Στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Προφανώς και πρέπει να συλληφθούν και να δικαστούν οι πρωταίτιοι ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί που σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν την απόπειρα πραξικοπήματος. Αλλά οι επιθέσεις, τα λυντσαρίσματα ακόμη και οι δολοφονίες στρατιωτών από φανατικούς ισλαμιστές υποστηρικτές του Ερντογάν τι δείχνουν; Οι στρατιώτες μπορούσαν να αρνηθούν να εκτελέσουν τις εντολές των ανωτέρων τους; Φυσικά όχι. Γιατί λοιπόν αυτή η συμπεριφορά εναντίον τους;
Οι φωτογραφίες με στρατιώτες του τουρκικού στρατού να έχουν ξεγυνωθεί,να σύρονται κλαίγοντας από φανατικούς,να δέρνονται ανηλεώς και να λυντσάρονται είναι το μεγαλύτερο "τσαλάκωμα" που έχει δεχτεί στην ιστορία του ο "κεμαλικός" στρατός.
Αν προσθέσουμε σ΄ αυτά τις χιλιάδες συλλήψεις και το "ξήλωμα" διοικητών κρίσιμων σχηματισμών και μονάδων προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι κραδασμοί που έχουν να αντιμετωπίσουν οι τουρκικές ΕΔ είναι εξαιρετικά σοβαροί και επικίνδυνοι.
Όλα αυτά ελπίζουμε ότι θα "διαβαστούν" από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Όχι για να "κάνουμε αγριάδες" και "τσαμπουκάδες" όπως επιθυμούν κάποιοι. Δεν το ΄χουμε ανάγκη. Απλά για να πάψουμε να διακατεχόμαστε από φοβικά σύνδρομα. Να πάψουμε να πιστεύουμε ότι ο "μπαμπούλας Τούρκος" θα ΄ρθει να μας "φάει" αν δεν του κάνουμε τα κέφια. Αν πίστευε ότι μπορούσε να το κάνει χωρίς συνέπειες θα το ΄χε κάνει ας μην έχουμε καμία αμφιβολία.
Ας αναλύσουμε τι συμβαίνει με ψυχραιμία και με ρεαλισμό.
Πηγή: