Πρόταση για παραπομπή σε δίκη της Κριστίν Λαγκάρντ

 
Πρόταση για παραπομπή σε δίκη της της Κριστίν Λαγκάρντ

Πηγή Φωτογραφίας: AFP

Ενημερώθηκε: 01/07/16 - 17:20

Η εισαγγελία συνέστησε σήμερα την παραπομπή σε δίκη στη Γαλλία της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Κριστίν Λαγκάρντ για αμέλεια σε μια διαιτησία υπέρ του γάλλου επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί το 2008, όταν η Λαγκάρντ ήταν υπουργός Οικονομίας.

Αν το Εφετείο ακολουθήσει τη σύσταση αυτή στην απόφασή του που αναμένεται στις 22 Ιουλίου, η Κριστίν Λαγκάρντ θα πρέπει να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου της Δημοκρατίας (CJR), του ειδικού δικαστηρίου που εκδικάζει αδικήματα που διαπράττονται από μέλη της κυβέρνησης κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.

Υπόθεση Βαλανσιέν-Μαρσέιγ

Η υπόθεση Βαλενσιέν-Μαρσέιγ είναι μια υπόθεση δωροδοκίας στον χώρο του γαλλικού ποδοσφαίρου η οποία είδε το φως της δημοσιότητας μετά από αγώνα πρωταθλήματος στον οποίον κέρδισε με 1-0, στις 20 Μαΐου 1993, η Ολιμπίκ Μαρσέιγ στην έδρα της ΟΣ Βαλανσιέν-Ανζέν. Παίκτες της Βαλανσιέν δήλωσαν ότι είχαν δεχτεί προτάσεις από αντιπάλους να μην αγωνιστούν στο 100% των δυνατοτήτων τους.

Από την ημέρα που ο Μπερνάρ Ταπί ανέλαβε επικεφαλής της, η Ολιμπίκ Μαρσέιγ κατέκτησε το γαλλικό πρωτάθλημα επί τέσσερις συνεχόμενες σεζόν μεταξύ 1989 και 1992, και βρισκόταν κοντά στην κατάκτηση ενός πέμπτου, διαθέτοντας προβάδισμα τεσσάρων βαθμών επί της ΠΣΖ, τρεις αγωνιστικές πριν από το πέρας του πρωταθλήματος (η νίκη έδινε 2 βαθμούς εκείνη την εποχή). Η OM ήταν η μεγαλύτερη ομάδα στην Γαλλία εκείνη την εποχή, χάρη σε ένα εξαιρετικό ρόστερ και εξαιρετικά αθλητικά αποτελέσματα, με πολύ καλές εμφανίσεις και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (στα ημιτελικά το 1988 και το 1990 και στον τελικό το 1991). Μία εβδομάδα έπειτα από την αποκάλυψη της υπόθεσης, άλλωστε, η OM κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών της σεζόν σεζόν 1993 απέναντι στην ΑΚ Μίλαν, και στη συνέχεια τον πέμπτο συνεχόμενο τίτλο πρωταθλητή Γαλλίας. Ο τίτλος αυτός θα της αφαιρεθεί στην πορεία από τα διοικητικά όργανα του γαλλικού ποδοσφαίρου.

Στις 22 Μαΐου, η ομάδα του Βορρά αποκάλυψε την ύπαρξη μιας απόπειρας δωροδοκίας. Ο αμυντικός της Βαλανσιέν, Ζακ Γκλασμάν αποκάλυψε στον προπονητή του, Μπόρο Πρίμορατς ότι ο Ζαν-Ζακ Εντελί, ένας παίκτης της Μαρσέιγ ο οποίος ήταν, παλαιότερα, συμπαίκτης του, είχε επικοινωνήσει τηλεφωνικώς μαζί του πριν από την έναρξη της αναμέτρησης. Ένα χρηματικό ποσό φέρεται να είχε προσφερθεί από έναν διοικητικό παράγοντα της OM στον Γκλασμάν και δύο άλλους παίκτες της Βαλανσιέν κι επίσης πρώην συμπαίκτες του Εντελί, τους Χόρχε Μπουρουτσάγα και Κριστόφ Ρομπέρ, ώστε να αφήσουν την OM να κερδίσει εκείνη την ημέρα.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1994, ο πρόεδρος της ΟΜ, Μπερνάρ Ταπί πέρασε από ανάκριση για δωροδοκία των μαρτύρων Μπόρο Πρίμορατς και Ζαν-Ζακ Εντελί, κι έπειτα του Ζακ Μελίκ . Στις 22 Απριλίου η Ολιμπίκ Μαρσέιγ, δεύτερη στο πρωτάθλημα της D1 για την σεζόν 1993-1994, υποβιβάστηκε στην δεύτερη κατηγορία από την FFF, η οποία αφαίρεσε την άδεια διοικούντα από τον Μπερνάρ Ταπί. Ωστόσο, η ομάδα διατήρησε το δικαίωμα συμμετοχής στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της σεζόν 1994-1995.

Η δίκη έλαβε χώρα στο Ποινικό Δικαστήριο του Βαλανσιέν στις αρχές Μαρτίου του 1995. Η δικαστική απόφαση ανακοινώθηκε στις 15 Μαΐου :

ο Μπερνάρ Ταπί καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκισης, με έναν χρόνο χωρίς αναστολή, με 3 έτη απαγόρευσης του εκλέγεσθαι και χρηματικό πρόστιμο ύψους 20.000 φράγκων (περίπου 3.000 ευρώ). Έπειτα από προσφυγή κατά της απόφασης, τιμωρήθηκε με ποινή 2ετούς φυλάκισης, οι 8 μήνες χωρίς αναστολή.

Ο Μπερνάρ Ταπί προσέφυγε κατά της απόφασης. Εμπρός στο Εφετείο του Ντουαί το Νοέμβριο του ιδίου έτους, καταδικάστηκε σε διετή φυλάκιση με 16 μήνες με αναστολή, 20.000 φράγκα χρηματικό πρόστιμο και 3ετή απαγόρευση του εκλέγεσθαι. Η δικαιοσύνη εκτίμησε ότι κίνητρο των Μασσαλών ήταν αποκλειστικά η επιθυμία τους να μην έχουν κάποια απώλεια παίκτη λόγω τραυματισμού, ενόψει και του επικείμενου τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ, κι ότι ο Μπερνάρ Ταπί δεν ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής της υπόθεσης. Καταδικάστηκε χωρίς χειροπιαστή απόδειξη της ενοχής του, παραμόνο με βάση την προσωπική εκτίμηση των δικαστών.