Ο Γερμανός πρόεδρος Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ (ο πρώην υπουργός Εξωτερικών εξελέγη με 931 ψήφους από τον πρώτο γύρο και έλαβε την απόλυτη πλειοψηφία των συνολικά έγκυρων 1.253 ψήφων), έχει δώσει επί δεκαετίες μάχες από το βήμα της ολομέλειας, είτε ως απλός κομματικός στρατιώτης με τα χρώματα του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, είτε ως αξιωματούχος διαφόρων κυβερνητικών σχηματισμών υπό τους καγκελαρίους Σρέντερ και στη συνέχεια Μέρκελ.
Από όλες όμως τις πιο σκληρές μάχες που έχει δώσει ως επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας στις παγκόσμιες εστίες κρίσεις, εκείνοι που τον ξέρουν από κοντά θυμούνται περισσότερο αυτή που έδωσε για να σώσει τη ζωή της γυναίκας του Έλκε Μπιντενμπέντερ.
Τον Αύγουστο του 2010, τελειώνοντας κάποια προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο, ένας φαινομενικά ατάραχος Σταϊνμάιερ, επικεφαλής της ΚΟ του SPD τότε, ανακοινώνει ότι θα λείψει για μερικές εβδομάδες από την πολιτική, επειδή θα γίνει δωρητής νεφρού για τη γυναίκα του.
«Μόνο μια μεταμόσχευση μπορεί να της σώσει τη ζωή» δηλώνει.
Δύο μήνες αργότερα επιστρέφει και πάλι στην πολιτική. Στην πρώτη του συνέντευξη τύπου περιγράφει την ξεχωριστή αίσθηση κάποιου που χαρίζει και πάλι το χαμόγελο στον άνθρωπό του, αλλά και την προσωπική του μετάλλαξη.
«Ξαφνικά από εκεί που δεν είχα χρόνο ούτε να φάω, είχα όλο το χρόνο του κόσμου για να σκεφτώ, για τη ζωή και το θάνατο, με την πραγματική έννοια των λέξεων. Και αναρωτιέται κανείς, τι είναι τελικά σημαντικό στη ζωή του» δήλωσε στην εφημερίδα Bild, στην πρώτη συνέντευξη μετά την επιστροφή του στην πολιτική.
Αυτή η ανθρώπινη πλευρά έγινε ακόμη πιο αισθητή στη δεύτερη θητεία του ως υπουργού Εξωτερικών στην δεύτερη κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού του Βερολίνου.
