Ύστερα από μια μακρά περίοδο διολίσθησης της δημοτικότητας του ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπενιαμίν Νετανιάχου , από την έναρξη του πολέμου στις 7 Οκτωβρίου 2023 μέχρι πρότινος, πρόσφατη δημοσκόπηση τον επαναφέρει στην πρώτη θέση έναντι των αντιπάλων του , τόσο ως προς το ερώτημα που θεωρείται καταλληλότερος πρωθυπουργός, και ως προς την πρόθεση ψήφου.
Η δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της κρατικής τηλεόρασης κατέδειξε ότι, εάν θα γίνονταν βουλευτικές εκλογές στο Ισραήλ την περασμένη Πέμπτη 22/8, το Λικούντ που αναδείχθηκε πρώτο κόμμα στην 120μελή Κνέσετ εκλέγοντας 24 έδρες και ξεπερνώντας έτσι, για πρώτη φορά μετά από δέκα μήνες, την «Παράταξη Εξουσίας» του τέως πολιτικού του εταίρου, Μπένι Γκαντς.
Εντυπωσιακή είναι η περαιτέρω μείωση της δημοσκοπικής απόδοσης του νυν αρχηγού της κεντροαριστερής αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιαΐρ Λαπίντ , με το κόμμα του «Υπάρχει Μέλλον» να υποχωρήσει στην τέταρτη σειρά θέση σε έδρες. Αντιθέτως, ο δεξιός Αβίγκντορ Λίμπερμαν και το κόμμα του «Ισραήλ το Σπίτι μας» καταλαμβάνει την τρίτη θέση σε δημοσκοπικές έδρες.
Πρόκειται για τη σημαντικότερη δημοσκοπική αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού από την έναρξη του πολέμου, διαψεύδοντας επίμονες προβλέψεις αμερικανικών κυρίως ΜΜΕ, που θεωρούσαν βέβαιο ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου θα κατέρρευσε από τη στιγμή που το Ισραήλ , παρότι βρίσκεται σε πόλεμο, που συρρέει στους Κάλπες. Με βάση τα δεδομένα, κρίνεται αυτά τα δεδομένα η αποκωδικοποίηση αυτής της πρόσφατης και ομολογουμένως ανατρεπτικής δημοσκόπησης.
Νετανιάχου: Γιατί πρώτος ξανά;
Η ξαφνική επίθεση της Χαμάς το της 7ης Οκτωβρίου εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον ισραηλινό στρατό, τις μυστικές υπηρεσίες, τον κρατικό μηχανισμό, την κυβέρνηση Νετανιάχου και τα ίδια προσωπικά.
Στη συνέχεια, οι επανειλημμένες διαψεύσεις των πομπωδών ανακοινώσεων του στρατού, που υποστήριξαν ότι συγκεκριμένες περιοχές της Γάζας βρίσκονταν «υπό απόλυτο ισραηλινό έλεγχο» και με τα μέτωπα του πολέμου να αυξηθούν, τα ποσοστά εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση μειώνονταν ακόμη περισσότερο.
Συγχρόνως όμως, οι επικρίσεις κατά του Νετανιάχου εκ μέρους της διακυβέρνησης Μπάιντεν δημιούργησαν στο Ισραήλ έναν πρωτόγνωρο «υπόκωφο αντιαμερικανισμό», ο οποίος σταδιακά ενίσχυε τις τάσεις συσπείρωσης υπέρ του Νετανιάχου, που φερόταν να ορθώνει ανάστημα έναντι της Ουάσι . Έτσι, άρχισε να αναπτύσσεται το επιχείρημα ότι «το Ισραήλ μπορεί να συντηρείται εν πολλοίς χάρη στο αμερικανικό δολάριο, πλην όμως η προάσπιση της εθνικής της ασφάλειας είναι σημαντικότερη από την προεδρία του Μπάιντεν να επανεκλεγεί τον ερχόμενο Νοέμβριο».
Αυτή η εγχώρια, καθαρά ισραηλινοκεντρική, συλλογιστική, άρχισε να διαβρώνει στα μάτια του μέσου Ισραηλινού την αντιπολιτευτική κριτική που εκφραζόταν κυρίως από τον κεντροαριστερό Γιαΐρ Λαπίντ, ο οποίος, από ένα σημείο κι έπειτα, αναγκάστηκε να συνταχθεί με όλα τα ανεξαιρέτως τα κόμματα, συμπολιτευόμενα και μη, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος μιας μαζικής διεθνούς αναγνώρισης ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Μοιραίως, οι επικρίσεις της αμερικανικής προέλευσης ουσιαστικά αποδυνάμωσαν πρωτίστως τις αντιπολιτευτικές φωνές στο εσωτερικό της χώρας, με αποτέλεσμα η παράταξη Λαπίντ να καταστεί τέταρτη δύναμη πολιτικής (13 έδρες), σημειώνοντας τη χαμηλότερη δημοσκοπική επίδοση το τελευταίο τετράμηνο.
Καταλυτική σημασία αποδείχθηκαν οι επιχειρησιακές επιτυχίες που εξουδετέρωσαν τον πολιτικό ηγέτη της Χαμάς , Ισμαήλ Χανίγια, το ηγετικό στρατιωτικό στέλεχος της Χεζμπολάχ , Φούαντ Σουκρ, και την κατάληψη της στρατηγικής σημασίας «Άξονα Φιλαδέλφειας». Όλες αυτές οι δημοπρασίες, σε συνδυασμό με τη σταθερή αντίσταση του Νετανιάχου έναντι στις διπλωματικές πιέσεις του Λευκού Οίκου , ο οποίος τελικά τον «ανέχτηκε» να εκφωνήσει την ομιλία του, καλεσμένος από το Κογκρέσο, συνέβαλαν αποφασιστικά στη σκοπική του ανάκαμψη.
Ηττημένος ο Γκαντς, κερδισμένος ο Λίμπερμαν
Ητημένος των νέων δημοσκοπικών τάσεων είναι ο Μπένι Γκαντς, σε προσωπικό και κομματικό επίπεδο. Η «Παράταξη Εξουσίας» του υποχώρησε στις 21 δημοσκοπικές έδρες, χάνοντας τη μόνιμη πρωτιά του περασμένου δεκαημέρου και ο Γκαντς υστερούσε κατά 6% έναντι του Νετανιάχου στο ερώτημα της «πρωθυπουργικής καταλληλότητας». Αναμφίβολα, αυτή η πτώση οφείλεται στην απόφασή του να αποχωρήσει από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας . Εκ των υστέρων, είναι ολοφάνερο ότι ο Γκαντς θα έπρεπε να λάβει υπ' όψιν ότι ο μέσος ισραηλινός πολίτης είναι πρωτίστως στρατιώτης, που δεν θέλει να δει έναν στρατιωτικό καριέρα να αποχωρήσει ξαφνικά από το πεδίο της μάχης. Από την αποχώρησή του και εντεύθεν, οι δημοσιές του δηλώσεις άρχισαν να χάνουν την πρότερη επιρροή τους.
Αντιθέτως, ο δεξιός υπέρμαχος του πλήρους διαχωρισμού Θρησκείας-Κράτους, Αβίγκντορ Λίμπερμαν , αναδεικνύεται κερδισμένος, συγκεντρώνοντας 14 δημοσκοπικές έδρες. Η εμμονή του υπερορθόδοξου εβραϊκού ιερατείου δεν αρνείται τη στράτευση των μαθητών των θεολογικών σχολών ενώ η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, εξόργισαν τον μέσο ισραηλινό ψηφοφόρο, δεξιό και μη. Η συγκυρία αυτή αύξησε τα ποσοστά του Λίμπερμαν, χαρίζοντας στο κόμμα του την καλύτερη δημοσκοπική απόδοση της τελευταίας δεκαετίας. Από την άλλη, οι ψηφοφόροι των δύο υπερορθόδοξων θρησκευτικών εβραϊκών κομμάτων της συμπολίτευσης («Εβραϊσμός της Βίβλου» και «Σας» με 8 και 10 έδρες αντίστοιχα), όπως ήταν φυσικό, συσπείρωσαν τις σεκταριστικές τους ψήφους, επειδή ακριβώς απειλείται το προνομιακό καθεστώς της απαλλαγής. στρατεύσεως και της απολαβής κοινωνικών επιδομάτων.
Πηγή: dw.com