Κοιτάξτε τι άλλα πράγματα υπάρχουν. Ο άνδρας ανάβει με αναπτήρα και καίει ένα χαρτονόμισμα εκατό δολαρίων. Το επιδεικνύει σε όλους κρατώντας το από τη μεριά που δεν καίγεται. Προκαλεί τη σκύλα Αμερική. Το παιδί, που βλέπει τον πατέρα του να καίει χρήματα, τρέχει προς τη μάνα του. «Μάνα, ο πατέρα καίει χρήματα», της λέει.
Ένας άλλος τύλιξε μπροστά στο αυτοκίνητό του ένα σεντόνι. Πάνω στο σεντόνι κόλλησε δολάρια. Θα σύρει στο έδαφος τα δολάρια. Φωνάζει λέγοντας «κοίτα Αμερική πώς χέζω μέσα στο στόμα σου».
Ένας πολίτης μιλάει στο μικρόφωνο της Ιstanbul TV. Λέει το εξής: «Ξέρετε τι μας έκανε η Αμερική; Αύξησε το δολάριο, έτσι δεν είναι; Γιατί; Θέλουν να παίξουν με την Τουρκία, διότι η Τουρκία είναι μια ισχυρή χώρα, αλλά δεν μπορούν να παίξουν τον βασιλιά. Υπάρχω εγώ, σε μια τέτοια στιγμή φοράω τη μάσκα μου, παίρνω το ιδιωτικό μου ελικόπτερο και πηγαίνω και τους θερίζω και δεν με νοιάζει. Δεν με νοιάζει αν είναι η Αμερική ή οποιοσδήποτε άλλος. Εγώ είμαι Άραβας από το Κασίμπασα, έχω πολύ καλές προθέσεις, αλλά όταν κάνεις κακό στη χώρα μου γίνομαι πολύ επικίνδυνος μπάρμπα!»
Αχ μωρέ. Πού φτάσαμε. Τι κανονιοβολισμοί είναι αυτοί που ρίχνονται από την Τουρκία, έναν δούλο της Αμερικής στον κόσμο; Η Τουρκία είναι μια χώρα στην οποία γινόταν φυλακή η ζωή όποιων έλεγαν κουβέντα για την Αμερική. Για χρόνια θεωρούνταν προδοσία να αντιτίθεται κανείς στην Αμερική. Κάποτε ο Τούρκος Πρόεδρος Τζεβντέτ Σουνάι επιτέθηκε άγρια σε όσους αντιτίθονταν στην Αμερική λέγοντας: «Μας δίνουν μέχρι και τα σώβρακα των στρατιωτών μας. Τι άλλο θέλετε;».
Απαγχονίστηκαν οι επαναστάτες νέοι τους οποίους φακέλωσε η Αμερική. Η Τουρκία έδωσε τα πιο λαμπρά παραδείγματα της ιδιότητας του σκυλιού της Αμερικής. Ξεπέρασε εκείνους που τη συναγωνίζονταν γι’ αυτή την ιδιότητα στη Λατινική Αμερική και στην Ασία.
Αν η Τουρκία αποτέλεσε μαστραπά στην ουρά της Αμερικής, αποτέλεσε το ίδιο πράγμα και η δική μας ηγεσία στην Κύπρο. Θεωρείτο προδοσία της πατρίδας ο αντιαμερικανισμός και εδώ σε εμάς.
Δεν επιτρέπονταν καθόλου συνθήματα εναντίον της Αμερικής. Λογοκρίθηκε ακόμα και μια ταινία του Γιλμάζ Γκιουνέι. Απαγορεύθηκε.
Διότι σε εκείνη την ταινία υπήρχε η εξής σκηνή: Ένας μεθυσμένος στην Κωνσταντινούπολη τα μεσάνυχτα. Περνάει τρικλίζοντας από τους δρόμους που επικρατούσε μισοσκόταδο. Ξαφνικά βλέπει μια επιγραφή με κόκκινο χρώμα πάνω σε έναν τοίχο. Προσπαθεί να διαβάσει την επιγραφή τρικλίζοντας. Συλλαβίζει. «Κα-τά-ρα στην Α-με-ρι-κή»! Όταν διαβάζει ολόκληρη την επιγραφή, γυρίζει προς τους θεατές και φωνάζει με όλη του τη δύναμη: «Κατάρα στην Αμερικήήή!».
Ήμουν και εγώ ανάμεσα στην επιτροπή των εμπειρογνωμόνων που πήγαν στο δικαστήριό μας για να σώσουν αυτή την ταινία. Στο τέλος δεν μπορέσαμε να τη σώσουμε.
Η ηγεσία μας εδώ και κυρίως ο Ραούφ Ντενκτάς ήταν πιο αμερικανόφιλοι και από τους Αμερικανούς. Δηλαδή ήταν βασιλικότεροι του βασιλέως. Η ηγεσία της ΕΟΚΑ και η ηγεσία της ΤΜΤ είχαν ενωθεί στο μέτωπο του αντικομουνισμού υπό την καθοδήγηση της Αμερικής. Με τα χρήματα της CIA οι Ελληνοκύπριοι φασίστες δολοφονούσαν τους δικούς τους αριστερούς και οι Τούρκοι φασίστες τους δικούς τους αριστερούς.
Είναι θρυλική η γνωστή συνεργασία του Ντενκτάς και του Γιωρκάτζη σε αυτό τον τομέα. Κατά το 1962, δηλαδή κατά την περίοδο της κοινής δημοκρατίας, είχε τοποθετηθεί βόμβα ένα βράδυ στο δικηγορικό γραφείο του Ντενκτάς που βρισκόταν κοντά στο Σαράι. Μετά το γεγονός, έτρεξαν αμέσως εκεί τόσο ο Ντενκτάς όσο και ο υπουργός Εσωτερικών Γιωρκάτζης.
Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τον Ντενκτάς:
«Ποιος το έκανε;». «Οι κομουνιστές», απάντησε ο Ντενκτάς.
Ρώτησαν τον Γιωρκάτζη: «Ποιος το έκανε;». «Οι Τούρκοι κομουνιστές», τους είπε ο Γιωρκάτζης.
Ακόμα και αυτό αποκάλυπτε τη συνωμοσία τους. Διότι σε καμία περίοδο της ιστορίας οι κομουνιστές δεν προέβησαν σε παρακρατικές ενέργειες. Δεν δολοφόνησαν κανέναν. Και δεν έβαλαν βόμβα πουθενά.
Ως γνωστόν ο Ντενκτάς είπε και για τη βόμβα στο δικό μας τυπογραφείο ότι «οι ίδιοι την έβαλαν». Έτσι και εγώ λέω ότι ο ίδιος ουσιαστικά έβαλε εκείνη τη βόμβα στο δικηγορικό γραφείο του το 1962.
Εκείνοι που τώρα προκαλούν την Αμερική στην Τουρκία και εδώ, και μας κουνάνε το σπαθί τους κατά του ιμπεριαλισμού σαν να είναι αριστεροί εδώ και σαράντα χρόνια, ήταν στον πισινό της Αμερικής μέχρι πρόσφατα. Άλλωστε, αν δεν ήταν, δεν θα καταχωρούσαν αγωγή εναντίον μου επειδή αποκάλεσα «δολοφόνο» τον George Bush.
Η σημερινή εξουσία στην Τουρκία μοιάζει με έναν ασθενή ο οποίος δραπέτευσε από το ψυχιατρείο.
Χειροκροτούν αυτό τον ασθενή όταν λέει στον λαό «παλιά πηγαίνατε στην τουαλέτα πληρώνοντας ένα εκατομμύριο λίρες, τώρα που ήρθαμε εμείς πετάξαμε τα έξι μηδενικά και πλέον πηγαίνετε με μία λίρα»! Αυτό είναι που λένε μαθαίνει το μάθημά του ο λαός! Αλλά αφού το λατρεύει αυτό ο λαός, δεν υπάρχει θέμα!
Μήπως το όλο ζήτημα οφείλεται σε έναν ιερέα; Τι θα κάνει στο τέλος; Μήπως δεν θα τον επιστρέψει θέλοντας και μη; Ο ιερέας έχει κοτζάμ Αμερική. Οι αθώοι που βρίσκονται στη φυλακή ποιον έχουν;
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Σενέρ Λεβέντ δημοσιεύθηκε στην κυπριακή ιστοσελίδα politis.com.cy