«Καλά τα γράφεις, αλλά γιατί εμένα εξακολουθεί να με ενοχλεί η “αφωνία” του Κώστα;» Ο παλαιός φίλος μου, στέλεχος της ΟΝΝΕΔ από τα πέτρινα χρόνια της εποχής του Αβέρωφ, πρωί πρωί στο τηλέφωνο!
Με το θάρρος της γνώμης του, πάντα μου λέει ευθαρσώς τι πιστεύει. Αφωνία, λοιπόν. Σιωπή, λοιπόν. Αναχωρητισμός, λοιπόν.
Αλλά, αν θέλουμε, αγαπητοί φίλοι, να δούμε ποιοι σιωπούν, ποιοι είναι άφωνοι, ποιοι κάνουν ότι δεν ακούν τι συμβαίνει γύρω τους σε αυτή την παράταξη, θα οδηγηθούμε σε πολύ μελαγχολικά συμπεράσματα.
Προχθές εξεδόθη, ύστερα από 12 ολόκληρα χρόνια, μια δικαστική απόφαση-σταθμός, με την οποία δικαιώνονταν όλοι οι πρόεδροι ασφαλιστικών ταμείων που επί Καραμανλή είχαν αγοράσει δομημένα ομόλογα.
Το υποτιθέμενο σκάνδαλο, που κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ. Αθωώθηκαν όλοι. Καμιά ζημιά δεν υπέστη το Δημόσιο - θα είχε και κέρδος αν τα είχε κρατήσει. Διαβάσατε πουθενά καμιά ανακοίνωση κόμματος; Καμιά δήλωση βουλευτή ή πρώην υπουργού της Ν.Δ., πλην Σάββα Τσιτουρίδη; Οχι. Σιωπή.
Προ διετίας εξεδόθη ακόμα μία δικαστική απόφαση-σταθμός, για το Βατοπαίδι - το άλλο μεγάλο -υποτιθέμενο- σκάνδαλο που κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ. Αθωώθηκαν και πάλι όλοι - πρώην υπουργοί, στελέχη της ΚΕΔ, κρατικοί αξιωματούχοι, άπαντες. Διαβάσατε καμιά ανακοίνωση κόμματος; Εκανε κανείς βουλευτής ή πρώην υπουργός της Ν.Δ. δήλωση γι’ αυτό; Οχι. Αφωνία.
Προ έτους, τέτοια εποχή, δόθηκε στη δημοσιότητα το βούλευμα για την υπόθεση «Πυθία», που αποκάλυπτε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού από ξένες μυστικές υπηρεσίες και, βεβαίως, για το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας.
Βούλευμα συντεταγμένο από εφέτες, βασισμένο σε αποδεικτικό υλικό πολυετούς έρευνας. Διαβάσατε καμιά ανακοίνωση από το κόμμα επ’ αυτού του επίσημου δικαστικού εγγράφου; Ακούσατε κανέναν βουλευτή ή πρώην υπουργό της Ν.Δ. να κάνει κάποια δήλωση για όσα ανατριχιαστικά περιγράφονταν σε αυτό; Για εφημερίδες και κανάλια δεν συζητώ... Σιωπή, σιωπή, σιωπή.
Για να μην αναφέρω τι συμβαίνει κάθε φορά που έχουμε κάποια εξέλιξη στο ζήτημα της αλλοίωσης του ελλείμματος του 2009. Σιωπή διαρκείας.
Μήπως πρέπει να θυμίσω πώς έχασε τις εκλογές ο Καραμανλής το 2009; Περίπου ως επικεφαλής διεφθαρμένης κυβέρνησης. Με επιθέσεις σαν την προχθεσινή, του τύπου «είσαι παχύδερμο». Με κυνηγητό από γνωστά πρόσωπα, που επιχείρησαν δολοφονία χαρακτήρα.
Το άντεξε, επειδή έχει ένα βουνό εγωισμό, όσο η Ελλάδα και τα Βαλκάνια μαζί. Αλλά, όταν άρχισαν να εκδίδονται οι αποφάσεις της δικαίωσης η μία πίσω από την άλλη, που έλεγαν με τη βούλα της Δικαιοσύνης ότι αυτός ο άνθρωπος και οι υπουργοί του ούτε έβαλαν το χέρι στο μέλι ούτε έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, τι θα έπρεπε να αναμένει λογικά από την παράταξή του, από τους βουλευτές του, από τους υπουργούς του, αν και προσωπικά δεν το είχε ανάγκη;
Μια ανακοίνωση πέντε γραμμών. Μια δήλωση δέκα δευτερολέπτων.
Αντ’ αυτού, τι είδε σε πρώτη φάση; Σιωπή. Μεγάλη σιωπή. Λες και ήταν αόρατος. Και τι είδε αργότερα; Τους διώκτες του και τους διώκτες της παράταξης να στρογγυλοκάθονται μέσα στα γραφεία του κόμματος ως στελέχη της! Και, μετά ταύτα, εμφανίζεται σήμερα ο πάσα ένας και κατηγορεί τον Καραμανλή επειδή τάχα σιωπά.
Ενα μόνο σάς λέω! Να κάνετε τον σταυρό σας που ο Καραμανλής δεν μιλά. Να προσεύχεστε να μη μιλήσει ποτέ. Διότι, αν αποφάσιζε ποτέ να μιλήσει -δεν θα το κάνει, γιατί κολλά αφίσες γι’ αυτή την παράταξη από τα 19 του-, κάποιοι δεν θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο.
Εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που γράφω γι’ αυτό το θέμα. Ειλικρινά. Διότι, αντί να ασχολούμαστε με τα χάλια του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι ο αληθινός αντίπαλος, καθόμαστε και ασχολούμαστε με τις απρέπειες ορισμένων.
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία»