Δυστυχώς και στο θέμα της Ολλανδής δημοσιογράφου η αντιπαράθεση που προκλήθηκε ήταν στην λογική του «άσπρου-μαύρου»,
Κάποιοι, επειδή «την είπε» -κατά το κοινώς λεγόμενο- στον Κυριάκο Μητσοτάκη βγήκαν να την «θεοποιήσουν». Κάποιοι άλλοι, για τον ίδιο λόγο, επειδή του «την είπε» δηλαδή, μπήκαν στην λογική της «δολοφονίας χαρακτήρων» κάνοντας αναφορές στην προσωπική της ζωή.
Είναι δεδομένο ότι καμμία από τις δύο παραπάνω τακτικές δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Η κριτική, νομίζω, πρέπει να γίνεται με βάση αντικειμενικά κριτήρια. Και ποια είναι αυτά; Όπως σε όλο τον πολιτισμένο -δημοσιογραφικά- κόσμο οι αρχές της δεοντολογίας του λειτουργήματός μας.
Δεν νομίζω, ότι, σε οποιονδήποτε σημείο του πλανήτη, είναι δημοσιογραφικά αποδεκτό να ξεκινάει μια ερώτηση ενός συναδέλφου λέγοντας στον συνεντευξιαζόμενο (πρωθυπουργός ή όχι) ότι λέει «ψέματα».
Εκτός αν έχει στοιχεία… Αδιάσειστα στοιχεία! Τα οποία -ακόμα και στην περίπτωση αυτή- η ερώτησή σου στηρίζεται σ’ αυτά τα στοιχεία! Και βέβαια, ο ακροατής, ή ο αναγνώστης, ή ο τηλεθεατής τα αξιολογεί για να καταλήξει ΑΥΤΟΣ στο συμπέρασμα ότι ο συνεντευξιαζόμενος ψεύδεται.
Είδαμε να γίνεται αυτό στην περίπτωση της Ολλανδής δημοσιογράφου; Όχι! Ακούσαμε στοιχεία; Όχι!
Τι ακούσαμε; Μια ατεκμηρίωτη προσωπική τοποθέτηση, που στο τέλος της μπήκε και ένα ερωτηματικό, μπας και θεωρηθεί δημοσιογραφική ερώτηση..!
Συμπτωματικά -λέω εγώ- η θέση που εκφράστηκε μέσα στο Μαξίμου, από την Ολλανδή δημοσιογράφο, ήταν και η βασική προπαγάνδα της Άγκυρας κατά της πατρίδας μας.
Συμπτωματικά -πάλι εγώ το λέω- το συγκεκριμένο βίντεο, όπως ήταν αναμενόμενο, έκανε το γύρω του κόσμου, έγινε αντικείμενο αξιοποίησης από την «τουρκική μονταζιέρα», βγάζοντας -επί της ουσίας- «λάδι» τον «μεγαλέμπορο δυστυχισμένων ψυχών», Ταγίπ Ερντογάν!
Τον άνθρωπο, που μίας μόλις ημέρα πριν από την επίμαχη ερώτηση στον Έλληνα πρωθυπουργό από την Ολλανδή δημοσιογράφο, έβαζε -για μια ακόμα φορά τα τουρκικά πολεμικά, εν είδει δουλεμπορικών, να σπρώχνουν προς τα ελληνικά νησιά μετανάστευσε και πρόσφυγες.
Τον άνθρωπο, που αν ήθελε, θα μπορούσε να σταματήσει στην Κωνσταντινούπολη τους δυστυχισμένους πρόσφυγες, που ο «αδελφός του», Λευκορώσος πρόεδρος Αλεξάντερ Λουκασένκο, εργαλειοποιεί, σπρώχνοντας τους προς στην Πολωνία και προκαλώντας ένα νέο ανθρωπιστικό έγκλημα, ανάλογο με αυτό που έκανε το 2020 στον Έβρο η Τουρκία!
Άρα, η κριτική στην Ολλανδή δημοσιογράφο, πρέπει να γίνεται επί της δημοσιογραφικής ουσίας και όχι σε θέματα που αφορούν την προσωπική της ζωή.
Βέβαια, δεν είναι δεοντολογικά σωστό -σε κανένα σημείο του πλανήτη- και το γεγονός, ότι αν έχεις προσωπική εμπλοκή σε ένα ζήτημα, δεν πας στον πρωθυπουργό της χώρας να «του την πεις» για να βγάλεις το άχτι σου ή να προσπαθήσεις να το λύσεις. Αν, μάλιστα, το προσωπικό σου αυτό θέμα, είναι θέμα, που απασχολεί τη δικαιοσύνη, πρέπει να είσαι ακόμα προσεχτικός.
Και επειδή, όλοι όσοι ζούμε σ’ αυτή τη χώρα, τη θεωρούμε ευνομούμενη και εμπιστευόμαστε τους θεσμούς της, όπως τη δικαιοσύνη, αφήνουμε τους δικαστές να κάνουν τη δουλεία τους και δεν προσπαθούμε να κάνουμε «by pass» με «δημοσιογραφικές-προσωπικές τοποθετήσεις» που τις βαφτίζουμε, μάλιστα, και «δημοσιογραφικές ερωτήσεις»!
Βέβαια, είπαμε… Αν έχουμε εμπιστοσύνη στους θεσμούς της χώρας! Γιατί αν δεν έχουμε, όσοι μπορούν να επιλέξουν που θα ζήσουν -όπως η Ολλανδή δημοσιογράφος- μπορούν να πάνε στην γειτονική Τουρκία να ζήσουν.
Δεν θέλω πάντως να σκεφτώ, τι θα είχε υποστεί η συγκεκριμένη συνάδελφος, αν είχε την φαεινή έμπνευση, ότι έκανε στο Μαξίμου, να το έκανε στο «παλάτι» του «γιαλαντζί Σουλτάνου»… Ούτε ψύλλος στον κόρφος της..!
ΠΗΓΗ: News247.gr