Αν μπορούσαμε να συνδυάσουμε την τεχνητή ευφυία με την εμμονή του impeachment, ίσως να προέκυπτε το πρότυπο του εθισμένου στο impeachment, μια περίεργη και ευάριθμη κατηγορία Αμερικανών, εν μέρει ονειροπόλα και εν μέρει εθισμένη στη συνωμοσιολογία. Πρόκειται για Αμερικανούς που χρησιμοποιούν πολύ το Twitter και δεν βλέπουν ποτέ αμερικανικό ποδόσφαιρο.
Ας το πούμε καθαρά: το impeachment προκαλεί χασμουρητά. Εκτός αν γίνει εμμονή. Η θεωρία και η πρακτική του είναι αντικείμενο μιας διάλεξης που δίνω κάθε χρόνο για το συνταγματικό δίκαιο. Αλλά κι ένα θέμα για το οποίο με ρωτούν συχνά τόσο στο NBC News όσο και στην Washington Post.
Το ακροατήριό μου, που αποτελείται κυρίως από κεντροδεξιούς, δεν ενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες των κατηγοριών κατά του προέδρου Τραμπ. Έχουν ήδη απορρίψει αυτές τις κατηγορίες, θεωρώντας τις παράλογες. Ενδιαφέρονται όμως ενεργά για το ποιοι ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές θα λάβουν μέρος στη δίκη. Και για το ποιος θα υπερασπιστεί τον πρόεδρο.
Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που έχουν πάθει εμμονή με τις κατηγορίες. Πραγματική εμμονή. Ποτέ στο παρελθόν τόσο πολλοί δεν κωπηλατούσαν τόσο σκληρά προς μια κατεύθυνση που ο υπόλοιπος κόσμος θα προτιμούσε να αποφύγει. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο ειδικός ανακριτής Ρόμπερτ Μιούλερ έστελνε με τις δηλώσεις του κρυφά μηνύματα.
Σας παρακαλώ, φιλελεύθεροι και αριστεροί φίλοι μου στην οπτικοακουστική βιομηχανία, σας παρακαλώ, ακούστε με: οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν ενδιαφέρονται για το impeachment. Ενδιαφέρονται για τις εκλογές. Ενδιαφέρονται για το Ιράν. Ενδιαφέρονται για το αν ο Τραμπ θα καταφέρει να κρατήσει την οικονομία σε ανάπτυξη.
Οι δημοσκοπήσεις μπορεί να δείχνουν ότι το 40% των Αμερικανών θέλει την καθαίρεση του Τραμπ από τη Γερουσία, αλλά η πεποίθησή μου είναι ότι αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι παραπλανητικά. Σε μια τέτοια ερώτηση, οι άνθρωποι απαντούν ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση. Αυτό δεν δείχνει όμως το πραγματικό τους ενδιαφέρον για το θέμα. Οι περισσότεροι Αμερικανοί, πιστεύω, είτε διασκεδάζουν είτε αηδιάζουν ή απλώς βαριούνται. Και σίγουρα δεν περιμένουν τίποτα άλλο από την αθώωση του προέδρου.
Αν οι Δημοκρατικοί πείσουν τους τέσσερις Ρεπουμπλικάνους που χρειάζονται για να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με την κλήση μαρτύρων, θα δούμε αναγκαστικά αντίθετα ζευγάρια να καταθέτουν. Αν, για παράδειγμα, κληθεί να καταθέσει ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφαλείας Τζον Μπόλτον, θα κληθεί και ο γιος του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν.
Μπορεί έτσι να υπάρξουν κάποια ενδιαφέροντα επεισόδια. Αλλά η συνολική εικόνα θα είναι και πάλι βαρετή. Και μπορεί να διαρκέσει πολλές, ατελείωτες εβδομάδες.
Γνωρίζουμε άλλωστε ήδη το τέλος. Τι κοροϊδία!
*O Χιου Χιούιτ είναι καθηγητής, δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός
ΠΗΓΗ: Washington Post via ΑΠΕ-ΜΠΕ