Στις 5 Φεβρουαρίου 1991 σημειώθηκε η μεγαλύτερη τραγωδία που έπληξε την Πολεμική Αεροπορία, όταν συνετρίβη ένα μεταφορικό αεροσκάφος C-130H Hercules της 356 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών (356 ΜΤΜ) στο όρος Όθρυς ή Όρθρυς παλαιότερη γραφή) με 63 νεκρούς, συμπεριλαμβανομένων και του πενταμελούς πληρώματός του.
Στις 5 Φεβρουαρίου 1991, ημέρα Τρίτη, στις 12:35, το C-130H (s/n «748»), με κυβερνήτη τον Αντισμήναρχο (Ι) Δημήτριο Μπίνα και πενταμελές συνολικώς πλήρωμα, της 356 ΜΤΜ απογειώθηκε από την 112 Πτέρυγα Μάχης στην Αεροπορική Βάση της Ελευσίνος με προορισμό την Κρήτη, και ενδιάμεσο σταθμό την 111 ΠΜ στην Αεροπορική Βάση της Νέας Αγχιάλου, όπου θα παραλάμβανε επιπλέον αεροπόρους.
Αποστολή τους ήταν η ενίσχυση της φυλάξεως των Αεροπορικών Βάσεων της Κρήτης, καθώς την εποχή αυτή βρισκόταν σε πλήρη ο πόλεμος στον Περσικό κόλπο εναντίον του Ιράκ και οι βάσεις της ΠΑ στην Κρήτη (κυρίως η Σούδα, αλλά και το Ηράκλειο) ήταν στην «πρώτη γραμμή» της ελληνικής συμμετοχής (μαζί με τη μία φρεγάτα στην Ερυθρά θάλασσα φυσικά).
Στο μοιραίο C-130 τη στιγμή της πτώσεώς του επέβαιναν 19 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 44 στρατεύσιμοι της Πολεμικής Αεροπορίας, στη συντριπτική τους πλειονότητα ειδικότητος Πυροβολητές, της Μοίρας Προστασίας Αεροδρομίων (μετέπειτα «Άμυνας-Φρούρησης»).
Στις 12:51, ο κυβερνήτης του αεροσκάφους πραγματοποίησε την τελευταία επικοινωνία του με τον πύργο ελέγχου της 111 ΠΜ, ενώ πετούσε στα 8.000 πόδια ύψος. Στη συνέχεια χάθηκε το σήμα του από το ραντάρ.
Αμέσως σήμανε συναγερμός και ξεκίνησε μία τεράστια επιχείρηση ερεύνης – διασώσεως για τον εντοπισμό του αεροσκάφους ή των συντριμμιών του, χωρίς άμεσα αποτελέσματα.
Οι έρευνες συνεχίζονταν επί τέσσερις μέρες τόσο από ξηράς, όσο και από τον αέρα, χωρίς όμως να έχει εντοπιστεί κανένα ίχνος του αεροσκάφους.
Στις έρευνες συμμετείχαν οκτώ μαχητικά F-16, δύο μεταφορικά C-130, δύο πυροσβεστικά Canadair CL-215, δύο μεταφορικά ελικόπτερα CH-47D Chinook της Αεροπορίας Στρατού, ελικόπτερα του Ναυτικού και αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, καθώς επίσης και πεζοναύτες της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών και αλεξιπτωτιστές της 2ας Μοίρας Αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι κινούνταν ακολουθώντας το χερσαίο, νοητό, ίχνος της πορείας του αεροσκάφους, όπως αυτή είχε δοθεί στο σχέδιο πτήσεως.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1991, εντοπίζονται τελικώς τα συντρίμμια του μοιραίθου αεροσκάφους από τον πιλότο ενός στρατιωτικού ελικοπτέρου στην κορυφή Τσατάλι, στο όρος Όθρυς, σε υψόμετρο 1.520μ., με όλους – και τους 63 επιβαίνοντες - νεκρούς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα συντρίμμια του C-130 βρέθηκαν, περίπου 60 χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της κανονικής πορείας που θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει!
Αμέσως ξεκίνησαν όλες οι προβλεπόμενες από πλευράς ΠΑ ενέργειες για τον εντοπισμό των αιτίων του πολύνεκρου δυστυχήματος και τελικώς η υπόθεση και όλα τα στοιχεία προσκομίστηκαν ενώπιον του Αεροδικείου Αθηνών.
Στις 4 Νοεμβρίου 1994 ξεκίνησε η δίκη στο Αεροδικείο Αθηνών. Μοναδικός κατηγορούμενος ο υπεύθυνος του πύργου ελέγχου της 111 ΠΜ της Νέας Αγχιάλου την ημέρα του δυστυχήματος, τότε Υποσμηναγός, μετέπειτα Επισμηναγός, Στέφανος Τίγκας, ο οποίος κατηγορήθηκε για παράβαση στρατιωτικού καθήκοντος εν καιρώ μερικής επιστρατεύσεως, για ανθρωποκτονία κατά συρροή και εξ αμελείας και για καταστροφή αεροπλάνου!
Συμφώνως με τα επίσημα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Αεροδικείο και σε όσα ακολούθησαν μέχρις ότου τελεσιδικίσει η υπόθεση, η τελευταία επαφή του αεροσκάφους με τον πύργο ελέγχου της 111 ΠΜ ήταν στις 12:55 και ενώ είχε ξεκινήσει τη διαδικασία προσγειώσεως στη βάση πετώντας πτήση διά οργάνων (ΠΔΟ), λόγω χαμηλής νεφώσεως και κακοκαιρίας που επικρατούσε στην περιοχή.
Πρωτοδίκως, το Αεροδικείο Αθηνών επέβαλε στον Τίγκα φυλάκιση δύο ετών με τριετή αναστολή.
Τον Ιανουάριο του 1996 το Διαρκές Αναθεωρητικό Αεροδικείο, τον κήρυξε ομοφώνως αθώο.
Ατυχώς όμως ο Επισμηναγός Τίγκας λίγος καιρό αργότερα έφυγε από τη ζωή στα 52 του χρόνια, «από τη στεναχώρια του», συμφώνως με τους συγγενείς τους