Στις 22 Οκτωβρίου 1943 σημειώθηκε η πρόσκρουση του θρυλικού αντιτορπιλλικού «ΑΔΡΙΑΣ» στη νάρκη, στα ανοικτά της Καλύμνου, γεγονός που αποτέλεσε και την έναρξη μιας ναυτικής εποποιίας για το Πολεμικό Ναυτικό μας (τότε «Βασιλικό Ναυτικό»), στην οποία δεν έπεσε ούτε ένας πυροβολισμός εναντίον του εχθρού!
Στην ημέρα εκείνη, στις 22:00 περίπου, τα αντιτορπιλικά «ΑΔΡΙΑΣ» και το HMS “Hairworth” του Βασιλικού Ναυτικού της Βρετανίας, που ανήκε στο Στόλο της Μεσογείου, πλέουν προς την Κάλυμνο, σε εκτέλεση προγραμματισμένης επιθετικής περιπολίας, όταν τρεις ισχυρές εκρήξεις συγκλονίζουν το ελληνικό πλοίο!
Το «ΑΔΡΙΑΣ» με κυβερνήτη τον τότε Αντιπλοίαρχο Ιωάννη Τούμπα, απότακτο του Κινήματος του 1935 και επανελθόντα με την κήρυξη του πολέμου του 1940-41 εναντίον της Ιταλίας και μετέπειτα Ναύαρχο, Αρχηγό Στόλου, Υπουργό και Ακαδημαϊκό, προσέκρουσε σε εχθρική νάρκη, η οποία το κόβει στα δύο!
Το πρωραίο τμήμα του βυθίζεται αμέσως ενώ στο υπόλοιπο υπάρχει μεγάλη διαρροή υδάτων και κλίση προς τα εμπρός και δεξιά. Το βρετανικό αντιτορπιλικό πλησιάζει αμέσως για να το βοηθήσει αλλά προσκρούει και αυτό σε άλλη νάρκη και βυθίζεται σχεδόν αύτανδρο, καθώς διασώθηκαν μόλις δύο μέλη του πληρώματός του!
Το «ΑΔΡΙΑΣ» χάρη την αποφασιστικότητα και ναυτοσύνη του ίδιου του κυβερνήτη του αλλά και των επιζώντων μελών του πληρώματός του και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες αυτών, ιδιαιτέρως δε του τότε Α' Μηχανικού Υποπλοίαρχου Κωνσταντίνου Αράπη, χωρίς λειτουργία πολλών οργάνων, κατορθώνει αρχικώς να διατηρήσει την πλευστότητά του και να μην βυθιστεί και στη συνέχεια να πλεύσει προς τη γειτονική Τουρκία, στον όρμο του Μύνδου (Γκιουμουσλούκ), όπου και προσαιγειαλώθηκε ομαλότατα σαν…αρματαγωγό!
Εκεί γίνεται κλήση του πληρώματος και καταμέτρηση απωλειών με αποτέλεσμα 21 νεκροί και 30 τραυματίες. Αμέσως το πλήρωμα αφού πρώτα θάβει τους νεκρούς πρόχειρα στην ξηρά, ξεκινά την πρόχειρη επισκευή του πλοίου, ώστε με δικές του δυνάμεις να πλεύσει ως την Αλεξάνδρεια που απέχει περισσότερο από 700 ναυτικά μίλια, το ένα τρίτο από τα οποία είναι υπό τον έλεγχο των Γερμανών και της Λουφτβάφε!
Στις 1 Δεκεμβρίου 1943, το «ΑΔΡΙΑΣ» πλέοντας «πρόσω ημιταχώς», ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής, υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες!
Στις 6 Δεκεμβρίου 1943, ανήμερα του Προστάτη των Ναυτικών μας και του Πολεμικού Ναυτικού Αγίου Νικολάου, το «ΑΔΡΙΑΣ» με τον Τούμπα στην υποτυπώδη γέφυρά του, ή ότι είχε απομείνει από αυτήν, και με αναπεπταμένη τη μεγάλη μεταξωτή ελληνική σημαία που είχαν υφάνει οι νεαρές δεσποινίδες της Ελληνικής παροικίας του Λονδίνου και την παρέδωσαν στον Τούμπα και το πλήρωμά του όταν κατευθύνονταν στα αγγλικά ναυπηγεία για να παραλάβουν το σκάφος τους, στον κεντρικό ιστό του, ώστε αν βυθιζόταν «να φορούσε τα καλά του», εισήλθε θριαμβευτικώς στο λιμάνι-βάση της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου!
Η υποδοχή που του επιφυλάσσεται κατά την είσοδό του στο λιμάνι είναι μεγαλειώδης, με συνεχείς συριγμούς, και με όλα τα ελληνικά και συμμαχικά πλοία παρατεταγμένα και τα πληρώματά τους στο κατάστρωμα να αποδίδουν χαιρετισμό!
Το κατόρθωμά του να πλεύσει, υπό αντίξοες συνθήκες, 730 ναυτικά μίλια χωρίς πλώρη είναι μοναδικό στην παγκόσμια ναυτική ιστορία και φυσικά δεν πρόκειται να επαναληφθεί!
Στην Αλεξάνδρεια, το «ΑΔΡΙΑΣ» θα επισκευαστεί πρόχειρα, με την τοποθέτηση ψευδοπρώρας και θα επανέλθει στη δράση, συμμετέχοντες στην απελευθέρωση της Ελλάδας τον Οκτώβριο 1944!
Αξίζει να σημειωθεί ότι το «ΑΔΡΙΑΣ» είχε καθελκυστεί το 1942 και στη σύντομη ιστορία του στο Βασιλικό Ναυτικό είχε προλάβει να βυθίσει δύο εχθρικά υποβρύχια!
Επίσης ως ενδεικτικό στοιχείο του ηρωισμού αλλά και του Ηθικού και της ποιότητος του πληρώματος του σκάφους είναι και το ακόλουθο γεγονός. Όταν το πλοίο έφτασε στο Γκιουμουσλούκ, δόθηκαν οι πρώτες βοήθειες στους τραυματίες. Σε αυτούς περιλαμβάνετο ο Ποριώτης Δίοπος Μηχανικός Γεώργιος Παπαφρατζέσκος, με σοβαρό τραυματισμό στο αριστερό χέρι, το οποίο χρειάστηκε να ακρωτηριαστεί. Η επέμβαση έγινε από το γιατρό του πλοίου Ανθυποπλοίαρχο Καποδίστρια με ψαλίδι, χωρίς αναισθησία και για αντισηπτικό κολώνια! Κατά τη διάρκεια της εγχειρήσεως, όταν ο κυβερνήτης Ι. Τούμπας προσπάθησε να δώσει κουράγιο στον Παπαφρατζέσκο, η απάντηση του ήταν «"Δεν με νοιάζει κύριε Κυβερνήτα για το χέρι μου. Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα»! Μεγαλείο ψυχής, αλλά και μεγαλείο ψυχής και ναυτοσύνης των Ελλήνων ναυτικών μας.