Στις 21 Δεκεμβρίου 1828, εισήχθησαν οι πρώτοι σπουδαστές στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, το πρώτο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ελλάδος, που είχε ιδρυθεί με την ονομασία «Σχολείο Ευελπίδων», με σχετικό διάταγμα του επίσης πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος Ιωάννη Καποδίστρια τον Μάϊο της ίδιας χρονιάς, αποτελώντας έκτοτε το «φυτώριο» που εξέθρεψε χιλιάδες αξιωματικών, από τους οποίους εκατοντάδες πρόσφεραν τη ζωή τους στους αγώνες και τις θυσίες του Έθνους.
Επίσης στις 21 Δεκεμβρίου 1828, τέθηκε σε ισχύ ο Οργανισμός της Στρατιωτικής Υπηρεσίας, ένα Κώδικας που ρύθμιζε την ιεραρχία στρατιωτών και αξιωματικών, τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα και το Κράτος, αλλά και της Κυβερνήσεως προς αυτούς, που συντάχθηκε από τον Heideck, με οδηγίες του Ιωάννη Καποδίστρια.
Το 1834 η Σχολή μεταφέρθηκε στην Αίγινα.
Το 1837, η ΣΣΕ μετεγκαταστάθηκε στον Πειραιά, από όπου το 1854 μεταφέρθηκε προσωρινώς στην Αθήνα, στο Μέγαρο της Δουκίσσης Πλακεντίας (σημερινό Βυζαντινό Μουσείο) για να επιστρέψει εκ νέου το 1857 στις τότε εγκαταστάσεις της στον Πειραιά.
Το 1894 η Σχολή εγκαταστάθηκε σε συγκρότημα κτιρίων στην Κυψέλη της Αθήνας, που αποτελούσαν δωρεά του Εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ, τα σημερινά Δικαστήρια εκτός του κτιρίου του παλαιού Διοικητηρίου της Σχολής, που αποτελεί σήμερα τις εγκαταστάσεις της Σχολής Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ).
Το 1982, η Σχολή μετεγκαταστάθηκε στις σημερινές εγκαταστάσεις της στη Βάρη Αττικής.
Στις 24 Απριλίου 1941, οι Ευέλπιδες Ι Τάξεως της Σχολής αρνήθηκαν να παραδοθούν στους Γερμανούς κατακτητές και παίρνοντας την ηρωική Πολεμική Σημαία της Σχολής και τον ατομικό τους οπλισμό, αναχώρησαν για την Πελοπόννησο και από εκεί για την Κρήτη, προκειμένου να συμμετάσχουν ως απλό Πεζικό στην ομώνυμη ιστορική Μάχη, γράφοντας έτσι μία νέα σελίδα δόξης στην Ιστορία της Σχολής.
Ως ενδιαφέροντα στοιχεία από την ιστορία της ΣΣΕ μπορούν να θεωρηθούν και τα εξής:
- Μέχρι να ιδρυθεί στον Πειραιά η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, το 1884 και να ορκιστούν Σημαιοφόροι το 1888, η Σχολή Ευελπίδων είχε και… «Ναυτικούς Ευέλπιδες», οι οποίοι μετά την αποφοίτησή τους αποδίδονταν στο Ναυτικό, για την ας την ονομάσουμε έτσι, «επιχειρησιακή εκπαίδευσή» τους στην πράξη. Πάνω στα καράβια. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που η ΣΣΕ μεταφέρθηκε από την Αίγινα στον Πειραιά, που ήταν «μέσα» στο λιμάνι, και οι Ναυτικοί Ευέλπιδες μπορούσαν να εκπαιδευτούν πιο άνετα.
- Η Σχολή αρχικώς έβγαζε αξιωματικούς του Πυροβολικού και του Μηχανικού, στο πρότυπο της φημισμένης γαλλικής “Ecole Polytechnique”, τα λεγόμενα και «Ευγενή Όπλα», που χρειάζονταν πολύ καλή γνώση θετικών επιστημών, που τα προτιμούσαν οι γόνοι «καλών οικογενειών», γιατί είχαν εξειδικευμένες σπουδές, καλύτερες μεταθέσεις σε μεγάλες πόλεις και καλύτερες δυνατότητες εξελίξεως. Όλα τα δημόσια έργα του νεαρού τότε Ελληνικού κράτους γίνονταν υπό την σχεδίαση και επίβλεψη αξιωματικών του Μηχανικού, όπως δρόμοι, γέφυρες, αποστραγγιστικά έργα, λιμάνια, στρατώνες κλπ. Η κατάσταση αυτή διατηρήθηκε μέχρι τότε που ιδρύθηκε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και άρχισε να βγάζει τους πρώτους αποφοίτους του Μηχανικούς, οι οποίοι για να διακρίνονται από τους Στρατιωτικούς συναδέλφους τους, ονομάζονταν «Πολιτικοί Μηχανικοί» ακολουθώντας βεβαίως και την αντίστοιχη ευρωπαϊκή «τάση»!
- Οι αντίστοιχοι συνάδελφοί του αξιωματικοί του Πεζικού και του Ιππικού, που δεν χρειάζονταν πολλές «τεχνικές γνώσεις», προέρχονταν από το «Σχολείο Υπαξιωματικών» που είχε δημιουργηθεί αλλά έβγαζε…αξιωματικούς για το Πεζικό και το Ιππικό, που οι συνάδελφοί τους θεωρούσαν …υποδεέστερους αυτών. Αυτή η διάκριση καταργήθηκε οριστικώς μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους όπου η τότε Σχολή Υπαξιωματικών (που έβγαζε αξιωματικούς) «απορροφήθηκε» από την ΣΣΕ, που έβγαζε πλέον ΟΛΟΥΣ τους Μόνιμους Αξιωματικούς του Στρατού από μία «κοινή μήτρα», με την ίδια μόρφωση, φιλοσοφία και πνεύμα Σχολής, όπου μάλιστα το Πεζικό τοποθετήθηκε πρώτο στην αρχαιότητα.
- Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου (1946-49), επειδή οι επιχειρησιακές ανάγκες του Στρατού ήταν μεγάλες η φοίτηση στη Σχολή μειώθηκε στα δύο χρόνια, ενώ υπήρξαν και χρονιές που βγήκαν και δύο σειρές αποφοίτων, στην ουσία επρόκειτο για μία «μεγάλη τάξη» (αριθμητικά), που αποφοίτησε σε δύο «δόσεις», κάνοντας μόνο θεωρητικά μαθήματα και για την πρακτική εκπαίδευση, κατευθείαν, ως Ανθυπολοχαγοί Πεζικού «επί του πεδίου» των συγκρούσεων! Τότε, το Τάγμα Ευελπίδων αυξήθηκε σε Σύνταγμα Ευελπίδων λόγω της μεγαλύτερη εισαγωγής σπουδαστών.
- Το 1991 εισήχθησαν οι πρώτες τρεις γυναίκες Ευέλπιδες, όλες στα Σώματα, και μία νέα σελίδα άνοιξε στη μακραίωνη Ιστορία της Σχολής. Λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε και η εισαγωγή γυναικών στα Όπλα του Στρατού και έτσι θεωρητικώς και καμιά 15 χρόνια μπορεί να έχουμε και την πρώτη γυναίκα Αρχηγό ΓΕΣ (ή και των άλλων Κλάδων αντιστοίχως).
- Από το Όπλο του Μηχανικού προέκυψαν αργότερα, το Όπλο των Διαβιβάσεων, το…Πυροσβεστικό Σώμα (όπως και στη Γαλλία, που μέχρι σήμερα οι Πυροσβέστες φέρουν την παραδοσιακή ονομασία-ειδικότητός τους, που είχαν ως Μηχανικοί, “Pompiers et Sapiers”, δηλ. «Αντλιωροί και Σκαπανείς»), ο πρώτος Λόχος Αεροπλάνων το 1912, από όπου προήλθε η Στρατιωτική Αεροπορία, αλλά και το πρώτο Τάγμα Σιδηροδρομικών, για την κατασκευή, επισκευή, συντήρηση και φύλαξη του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας που τότε αποτελούσε το βασικό μέσο χερσαίων στρατηγικών μεταφορών, όπως θα λέγαμε σήμερα! Όλα αυτά προήλθαν από προσωπικό και κυρίως αξιωματικούς του Όπλου του Μηχανικού.
- Οι πρώτες φωτογραφίες της Σχολής οφείλονται στον Ήρωα Μακεδονομάχο Ανθυπολοχαγό Πυροβολικού Παύλο Μελά, ο οποίος αποφοίτησε με την Τάξη του 1891 της Σχολής από τον Πειραιά και είχε εισαχθεί σε αυτήν το 1887. Τότε, αυτός, γόνος εκλεκτής οικογένειας των Αθηνών διέθετε…φωτογραφική μηχανή την οποία μάλιστα είχε καταφέρει – με κάποιο τρόπο – και φέρει μέσα στη Σχολή, οπότε και είχε φωτογραφίσει συμμαθητές του και τον ίδιο σε διάφορες ασκήσεις, αλλά και μέσα στους θαλάμους. Κάποιες από τις φωτογραφίες αυτές, όσες έχουν βρεθεί και διασωθεί, φυλάγονται ως πολύτιμα κειμήλια στο Μουσείο της Σχολής.
- Παραδοσιακώς, οι νέοι Ευέλπιδες Ι Τάξεως της Σχολής ορκίζονται στις 21 Δεκεμβρίου, ημέρα που εισήλθαν οι πρώτοι συνάδελφοί τους στη Σχολή το 1828, και αμέσως μετά παίρνουν άδεια για τις γιορτές.
Μέχρι σήμερα, από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων έχουν αποφοιτήσει περισσότεροι από 22.000 αξιωματικοί, όλων των Όπλων και Σωμάτων του Ελληνικού Στρατού, οι οποίοι εκπαίδευσαν, διοίκησαν και οδήγησαν τον Ελληνικό Στρατό σε όλες τις μάχες και εποποιίες των νεότερων χρόνων. Πολλοί από τους αποφοίτους της θυσιάστηκαν στα πέρατα του Ελληνισμού για να μείνουν αθάνατα η ψυχή και το πνεύμα της Ελλάδος.
