Στις 16 Οκτωβρίου 1975, ξεκίνησε στην Αθήνα η «Δίκη του Πολυτεχνείου», όπως ονομάστηκε «δημοσιογραφικά» από τον τύπο της εποχής, για όσους πρωταγωνίστησαν στην αιματηρή καταστολή της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973, όχι μόνο στο χώρο του Ιδρύματος αλλά και σε ολόκληρη την Αθήνα.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1974, σχεδόν αμέσως δηλαδή μετά την πτώση της Δικτατορίας στις 24 Ιουλίου 1974, με σχετική μήνυση που υποβλήθηκε από πολίτες, ξεκίνησε η διαδικασία διώξεως των υπευθύνων.
Στις 14 Οκτωβρίου 1974, ο Εισαγγελεύς Πρωτοδικών Δημήτριος Τσεβάς, ο οποίος είχε αναλάβει τη διενέργεια της σχετικής προανακρίσεως, παρέδωσε το πόρισμά του στον προϊστάμενό του, Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών.
Στις 28 Ιουλίου 1975, με το υπ’ αριθμόν 677 Βούλευμά του, το Συμβούλιο Εφετών παρέπεμψε την όλη υπόθεση για να δικαστεί «επ’ακροατηρίω» ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών.
Το πρωί της 16 Οκτωβρίου 1975, σαν σήμερα δηλαδή πριν από 49 χρόνια, ξεκίνησε η Δίκη με πρόεδρο του Δικαστηρίου τον Εφέτη Ιωάννη Κουσουλό και Εισαγγελέα της έδρας τον Νικόλαο Γανώση. Η Δίκη, λόγω του τεράστιου ενδιαφέροντός της, της παρουσίας πλήθους κατηγορουμένων και συνακόλουθα και πλήθους συνηγόρων υπερασπίσεως αυτών, αλλά και δημοσιογράφων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ορίστηκε να διεξαχθεί αφενός για λόγους χωροταξικούς και αφετέρου για λόγους ασφαλείας, σε αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού. Ήταν η πρώτη φορά που αποφασίστηκε και διεξήχθη Δίκη, τέτοιου ενδιαφέροντος, εντός των φυλακών!
Συμφώνως με το παραπεμπτικό βούλευμα κατηγορούμενοι για 24 φόνους και σωρεία άλλων σοβαρών εγκλημάτων, ήταν 33 στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πολιτικοί, ενώ ένας από τους κατηγορουμένους φυγοδικούσε. Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν και οι εκ των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της ς21ης Απριλίου 1967, Γεώργιος Παπαδόπουλος και Δημήτριος Ιωαννίδης, κατηγορούμενοι για ηθική αυτουργία στις δολοφονίες.
Συνολικώς στη «Δίκη του Πολυτεχνείου» παρέστησαν 82 δικηγόροι, είτε ως συνήγοροι υπερασπίσεως, μεταξύ των οποίων οι Γ. Αλφαντάκης, Α. Ανδρεουλάκος, Ι. Καζάκος κ.ά., είτε ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής, μεταξύ των οποίων οι Α. Λυκουρέζος, Ν. Κωνσταντόπουλος, Φ. Κουβέλης, Σπ. Φυτράκης, Ευ. Γιαννόπουλος κ.ά. Πολλοί εξ αυτών στη συνέχεια «μεταπήδησαν» στον πολιτικό βίο και διακρίθηκαν όλως ιδιαιτέρως εκλεγόμενοι πολλάκις βουλευτές διαφόρων κομμάτων, ένιοι δε εξ αυτών και υπουργοί.
Δύομιση μήνες διήρκεσε η ακροαματική διαδικασία. Στην αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών του Κορυδαλλού εμφανίστηκαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 υπερασπίσεως.
Στις 30 Δεκεμβρίου 1975 το Δικαστήριο, αφού συσκέφθηκε κατά νόμο, εξέδωσε την απόφασή του, βάσει της οποίας 20 από τους κατηγορουμένους καταδικάσθηκαν σε διάφορες ποινές, από φυλάκιση ως ισόβια κάθειρξη, ενώ 12 εκ των κατηγορουμένων αθωώθηκαν. Ενδεικτικώς αναφέρουμε ότι οι Ιωαννίδης και Ντερτιλής καταδικάστηκαν σε ισόβια, ενώ ο αρχηγός του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 και της Δικτατορίας που ακολούθησε Γεώργιος Παπαδόπουλος, καταδικάσθηκε σε 25 χρόνια κάθειρξη. Ο Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε σε βάρος του και μία άλλη ποινή ισοβίων δεσμών από την άλλη «Δίκη των Πρωταιτίων» του πραξικοπήματος, που είχε προηγηθεί, πέθανε στις φυλακές Κορυδαλλού το 1999, το ίδιο και οι Ιωαννίδης (2010) και Ντερτιλής (2013).
Το Φεβρουάριο του 1977, η υπόθεση της «Δίκης του Πολυτεχνείου» εκδικάσθηκε σε δεύτερο βαθμό, μετά το πέρας της οποίας οι περισσότεροι από τους λιγότερο γνωστούς κατηγορουμένους αθωώθηκαν.