Στις 13 Μαΐου 1821 σημειώθηκε η Μάχη του Βαλτετσίου, που αποτέλεσε και την πρώτη ουσιαστικά μεγάλη και κρίσιμη νίκη των επαναστατημένων κατά των Οθωμανών Τούρκων Ελλήνων στην Πελοπόννησο! Μία νίκη που αποτυπώθηκε από το δημώδες τραγούδι: «Στο Βαλτέτσι στο Λεβίδι, πέφτει αλύπητο λεπίδι…»
Ο Κεχαγιάμπεης Μουσταφά του Χουρσίτ πασά, επικεφαλής 3.500 σκληροτράχηλων Τουρκαλβανών, ξεκίνησε από την Ήπειρο με τελικό αντικειμενικό σκοπό να καταπνίξει την Επανάσταση των «Γκιαούρηδων» (= «Απίστων») στην Πελοπόννησο, που τότε ήταν ακόμα στα σπάργανά της. Στην κάθοδό του αυτή, στη δύναμή του προστίθενται και άλλες Οθωμανικές δυνάμεις, εκκαθαρίζει φρουρές και εστίες Ελλήνων πολεμιστών και τελικώς εισέρχεται στην πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, Τριπολιτσά, γεγονός που προκάλεσε την κατακόρυφη άνοδο του ηθικού των Οθωμανών Τούρκων κατοίκων της.
Αντίθετα, η κατάσταση στο ελληνικό στρατόπεδο δεν ήταν ιδανική, με τους οπλαρχηγούς να διαφωνούν με το σχέδιο δράσεως και στο τι πρέπει να κάνουν για να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση.
Τελικώς επικρατεί η άποψη του Στρατηγού Θόδωρου Κολοκοτρώνη γνα επιχειρηθεί η κατάληψη της Τριπολιτσάς, που βρισκόταν στο κέντρο της Πελοποννήσου και όχι να κατασπαταληθούν δυνάμεις και πολύτιμα (και λιγοστά) εφόδια στην προσπάθεια καταλήψεως των διαφόρων παλαιών, περιφερειακών, φραγκικών κάστρων αυτής. Έτσι και για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκαν τρία ελληνικά στρατόπεδα γύρω από την Τριπολιτσά, στην Πιάνα, το Βαλτέτσι και το Χρυσοβίτσι, θέτοντας ουσιαστικώς την πρωτεύουσα της Πελοποννήσου σε κατάσταση πολιορκίας.
Αρχικώς οι Τούρκοι εκδιώκουν τους Έλληνες από το στρατόπεδο στο Βαλτέτσι, όμως, στις 10 Μαΐου 1821, ελληνικές δυνάμεις με αρχηγούς τους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, το ανακαταλαμβάνουν και αρχίζουν αμέσως να κατασκευάζουν ταμπούρια και να οχυρώνονται σε μία μόνιμη βάση.
Στις 12 Μαΐου 1821 ισχυρές δυνάμεις υπό τον Τουρκαλβανό Ρουμπή με ιππικό και πυροβολικό, πολιορκούν το Βαλτέτσι με σκοπό να διαλύσουν το ελληνικό στρατόπεδο και να καταστρέψουν τα ταμπούρια που έχουν εκεί κατασκευαστεί. Επιτίθενται κατά κύματα , όμως οι Έλληνες υπό την ηγεσία των Κυρ. Μαυρομιχάλη και τον Μητροπέτροβα αμύνονται ηρωικώς. Στο μεταξύ καταφθάνουν ελληνικές ενισχύσεις, με αρχηγούς τον Νικηταρά και τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη, τελώντας υπό τη γενικότερη καθοδήγηση του «Γέρου του Μωριά», απειλώντας έτσι τους Τούρκους με περικύκλωση.
Τότε ο Κεχαγιάμπεης, βλέποντας πως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση σε τακτικό επίπεδο, διατάσσει άμεσα υποχώρηση για να μην περικυκλωθεί. Από την πλευρά τους οι Έλληνες βλέποντας την κίνηση αυτή των Τούρκων, οι πολιορκημένοι Έλληνες του Βαλτετσίου, πραγματοποιούν έξοδο από τα ταμπούρια τους, τρέποντας τους Τούρκους σε άτακτη φυγή. Συνολικώς οι διάφορες φάσεις της προαναφερθείσας μάχης του Βαλτετσίου θα διαρκέσει συνολικώς 23 ώρες και λήγει με την τελική νίκη των Ελλήνων στις 13 Μαΐου!
Οι Οθωμανικές δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτήν έφτασαν στους 12.000 άνδρες, με ιππικό και πυροβολικό, ενώ οι αντίστοιχες Ελληνικές ανήλθαν στους 2.300 άνδρες! Παρά όμως την προαναφερθείσα αριθμητική διαφορά, η Ελληνική νίκη ήταν συντριπτική. Οι Οθωμανοί άφησαν στο πεδίο της μάχης 514 νεκρούς και 635 τραυματίες, ενώ αντιθέτως οι ελληνικές απώλειες ανήλθαν μόλις σε 4 νεκροί και 17 τραυματίες!
Ο Φιλικός και Αγωνιστής της Ελληνικής Επαναστάσεως Κανέλλος Δεληγιάννης θα γράψει στα απομνημονεύματά του ς για τη Μάχη και τη μεγάλη νίκη του Βαλτετσίου: «Αυτή η ένδοξος νίκη ήταν η κρίσις της Ελληνικής Επαναστάσεως και εις αυτήν χρεωστείται η ανεξαρτησία της Πατρίδος καθ' ότι ενεθάρρυνε και εμψύχωσε τους Έλληνας»!
Χάρη στη νίκη στο Βαλτέτσι αναπτερώθηκε το ηθικό των Ελλήνων Επαναστατών, αποδεικνύοντας έτσι και στους Τούρκους ότι η Επανάσταση δεν ήταν μία απλή εξέγερση μερικών «ραγιάδων» αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο και πιο ισχυρό!
Οι ελληνικές νίκες στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά και τα Βέρβενα που θα ακολουθήσουν, άνοιξαν το δρόμο για την ουσιαστική έναρξη της πολιορκίας της θεωρούμενης ως «απόρθητης» Τριπολιτσάς, που σε τέσσερις μήνες, το Σεπτέμβριο του 1821, οδήγησε τελικώς στην πτώση της. Επίσης και στη διανόηση του εξωτερικού, αυτή η πρώτη νίκη των επαναστατημένων Ελλήνων είχε πολύ σημαντική επίδραση, όπως εκφράζεται και με τον πολύ σημαντικό πίνακα του P. Von Hess, με τίτλο: «Ο Αναγνωσταράς νικά τους Τούρκους στο Βαλτέτσι».