Στις 13 Αυγούστου 1961 ξεκίνησε η κατασκευή του «Τείχους του Βερολίνου» (ή «Τείχους του Αίσχους»), που χώρισε στα δύο την πρώην – τότε – πρωτεύουσα της Ναζιστικής Γερμανίας, που μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν χωρισμένη σε τέσσερις «ζώνες κατοχής» μία για κάθε ένα νικητή Σύμμαχο!
Την προηγούμενη μέρα, 12 Αυγούστου 1961, η κυβέρνηση της τότε «Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας», πιο γνωστής ως «Ανατολική Γερμανία», αποφάσισε το κλείσιμο των συνόρων με το δυτικό τομέα του Βερολίνου.
Μέσα σε μια νύχτα, χιλιάδες άνδρες του Ανατολικογερμανικού Στρατού και Αστυνομίας, υπό την καθοδήγηση των «πραιτωριανών» της διαβόητης μυστικής υπηρεσίας του καθεστώτος «Στάζι», χώρισαν προσωρινά με αγκαθωτό συρματόπλεγμα τους δύο τομείς της πόλεως, που μέχρι τότε επικοινωνούσαν ελεύθερα.
Την επομένη μέρα, 13 Αυγούστου, άρχισαν να τοποθετούνται πιο οργανωμένα, αρχικά σειρές συρματοπλεγμάτων και στη συνέχεια τείχος, που κατασκευάζεται από τους Ανατολικογερμανούς με ταχύτατους ρυθμούς ως «αντιφασιστική ασπίδα προστασίας», όπως κατ’ ευφημισμόν το ονόμασαν. Στην πραγματικότητα βεβαίως κατασκευάστηκε για να αποτρέψει τη μαζική φυγή των κατοίκων του Ανατολικού – υπό κομμουνιστικό έλεγχο – τμήματος της πόλης που αποτελούσε και τη Σοβιετική «Ζώνη Κατοχής», προς το Δυτικό τμήμα, χωρίζοντας μία πόλη, μία χώρα και μία ολόκληρη ήπειρο, σε δύο ουσιαστικώς τομείς για τα επόμενα 28 χρόνια, αποτελώντας έτσι το σύμβολο του «Ψυχρού Πολέμου» και της διχοτομημένης Ευρώπης!
Μετά την κατάληψη του Βερολίνου από τους; Σοβιετικούς και την άνευ όρων παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας, η πρώην πρωτεύουσα του Ναζιστικού Ράϊχ χωρίστηκε σε τέσσερις τομείς κατοχής. Ο Σοβιετικός τομέας θα αποτελέσει το Ανατολικό Βερολίνο, οι υπόλοιποι τρεις το Δυτικό. Το 1949 τα κατεχόμενα από τη Σοβιετική Ένωση εδάφη θα αποτελέσουν το κράτος της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας» («Ανατολική Γερμανία»).
Η Πύλη του Βραδεμβούργου, το σύμβολο της ενιαίας πόλεως, βρέθηκε στη «νεκρή ζώνη» ή «ζώνη του θανάτου», συνολικού πλάτους 115 μέτρων, που δημιουργήθηκε στην ανατολική πλευρά της πόλεως, με αυστηρή απαγόρευση κυκλοφορίας και άδεια των φρουρών να πυροβολούν άνευ προειδοποιήσεως προς ο,τιδήποτε κινείτο σε αυτήν.
Το «Τείχος του Αίσχους» ήταν σχεδιασμένο κατά τα στρατιωτικά πρότυπα και εξοπλισμένο με φυλάκια επιτηρήσεως, 302 παρατηρητήρια, πολυβολεία, προβολείς, δολοφονικές νάρκες κατά προσωπικού, 600 εκπαιδευμένα σκυλιά και βεβαίως άφθονο αγκαθωτό συρματόπλεγμα, με δύο τείχη ύψους 3,6 μέτρων έκαστο, με ενδιάμεσο διάδρομο περιπολίας, συστήματα συναγερμού, 14.000 φύλακες!
Οι κομμουνιστές της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Αυτοκρατορίας το ονόμασαν «Αντιφασιστικό Προστατευτικό Τείχος», καθώς υποστήριζαν ότι κατασκευάστηκε για να «προστατεύει» την Ανατολική Γερμανία από τον «ναζισμό» της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας («Δυτικής) της Γερμανίας, η οποία βεβαίως από την πρώτη στιγμή της ιδρύσεώς της, απαγόρευε την ανασύσταση του Ναζιστικού Κόμματος ή όποιου κόμματος εθεωρείτο ότι ήταν ναζιστικό.
Η αλήθεια βεβαίως ήταν πως το «Τείχος του Αίσχους» χτίστηκε για να εμποδίσει την μαζική φυγή των Ανατολικογερμανών από τον «Σοσιαλιστικό παράδεισο», καθώς υπολογίζεται πως το διάστημα από το 1949 ως το 1961, περίπου 3,5 εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί είχαν διαφύγει, μέσω Βερολίνου, στην Δύση, ενώ τις δύο πρώτες βδομάδες του Αυγούστου 1961, εν μέσω φημών ότι επίκειται κλείσιμο των συνόρων, περίπου 47.000 Ανατολικογερμανοί είχαν προλάβει να περάσουν στην άλλη πλευρά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ανατολική Γερμανία υπήρχε η παράγραφος 213 του Ποινικού Κώδικα, περί «εγκαταλείψεως της χώρας», πολύ σοβαρό πολιτικό αδίκημα για το οποίο προβλεπόταν ποινή φυλακίσεως για τους παραβάτες, μέχρι 8 έτη! Υπολογίζεται ότι περίπου 75.000 Ανατολικογερμανοί δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και φυλακίστηκαν για παράβαση του συγκεκριμένου νόμου
Μέχρι τις 9 Νοεμβρίου 1989, που το «Τείχος του Βερολίνου» γκρεμίστηκε από την οργή των Ανατολικογερμανών, αυτών δηλαδή που υποτίθεται ότι «προστάτευε», με τη «βοήθεια» βεβαίως και της πολιτικής του τότε Γενικού Γραμματέως του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ενώσεως Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, υπολογίζεται ότι 238 άνθρωποι θα δολοφονηθούν από τους «πραιτωριανούς» φρουρούς του κομμουνιστικού καθεστώτος και 75.000 θα κατηγορηθούν για «εγκατάλειψη της χώρας», στην προσπάθειά τους να το περάσουν προς τη Δύση, για να ζήσουν με Ελευθερία και Δημοκρατία!
Επισημαίνεται ότι μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, μόνη χωρισμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα παραμένει η Λευκωσία στη μαρτυρική Κύπρο!