Στις 8 Μαΐου 1945, η Ναζιστική Γερμανία, μετά από σχεδόν πενταετείς αιματηρότατες συγκρούσεις, συνθηκολογεί άνευ όρων στους νικητές Συμμάχους και έτσι τελειώνει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (Β’ΠΠ) στην Ευρώπη.
Στις 2 Μαΐου 1945, η Μάχη του Βερολίνου είχε τελειώσει με την άνευ όρων παράδοση του Στρατηγού, προερχόμενου από το Πυροβολικό, Χέλμουτ Βάϊλντινγκ, Διοικητή της Στρατιωτικής Διοικήσεως Βερολίνου και υπεύθυνου για την άμυνα της πρωτεύουσας της Ναζιστικής Γερμανίας, στον Σοβιετικό Στρατηγό Βασίλι Τσούικοφ. Την ίδια μέρα παραδόθηκαν επίσης άνευ όρων στους Δυτικούς Συμμάχους, οι διοικητές των δύο γερμανικών στρατιών που συνέθεταν την Ομάδα Στρατιών Βιστούλα, βορείως του Βερολίνου, δηλαδή ο Διοικητής της 21ης Στρατιάς Στρατηγός Κουρτ φον Τίππελσκιρχ και ο Διοικητής της 3ης Στρατιάς Τεθωρακισμένων (Panzer) Στρατηγός Χάσο φον Μαντόϋφελ.
Στις 8 Μαΐου 1945, ο Στρατάρχης Βίλχεμ Κάϊτελ, κατ’ εντολή του Αρχιναυάρχου Καρλ Νταίνιτς, ο οποίος είχε διαδεχθεί τον αυτοκτονήσαντα στο καταφύγιο της Καγκελαρίας Αδόλφο Χίτλερ στην ηγεσία της Ναζιστικής Γερμανίας, υπόγραψε την άνευ όρων παράδοση της χώρας του, τερματίζοντας έτσι επισήμως τις πολεμικές συγκρούσεις του Β’ΠΠ στο ευρωπαϊκό θέατρο των επιχειρήσεων (VE Day) στο Κάρλσορστ έξω από το Βερολίνο, εκεί όπου ήταν οι εγκαταστάσεις της Σχολής Μηχανικού του Γερμανικού Στρατού και αργότερα (μέχρι σήμερα) ήταν το Γερμανο-Σοβιετικό Μουσείο. Στο πρωτόκολλο της άνευ όρων παραδόσεως της Ναζιστικής Γερμανίας, υπήρχε η φράση: «Όλες οι δυνάμεις κάτω από γερμανικό έλεγχο θα παύσουν τις ενεργές επιχειρήσεις τους στις 23:01, ώρα Κεντρικής Ευρώπης, της 8ης Μαΐου 1945».
Η ώρα αυτή ήταν ξημερώματα της 9ης Μαΐου 1945, ώρα Μόσχας, εξ ου και οι Σοβιετικοί αρχικώς και οι Ρώσοι στη συνέχεια εορτάζουν την VE Day στις 9 του μηνός και όχι στις 8 Μαΐου, όπως σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο.
Όμως μπορεί τυπικώς αυτά να συμφωνήθηκαν στο υπογραφέν Πρωτόκολλο της άνευ όρων παραδόσεως της Ναζιστικής Γερμανίας αλλά όλες οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν παραδόθηκαν ταυτοχρόνως την ίδια ώρα.
Για παράδειγμα:
Οι αποκλεισμένες στη χερσόνησο της Κουρλανδίας στη Λεττονία (Courland Pocket), ισχυρές γερμανικές δυνάμεις (περίπου 250.000 άνδρες) παραδόθηκαν στις 10 Μαΐου 1945, ενώ οι γερμανικές δυνάμεις της Πράγας στην τότε Τσεχοσλοβακία παραδόθηκαν στις 11 Μαΐου.
Στις 8 Μαΐου 1945, στην Ελλάδα, παραδόθηκαν οι ισχυρές γερμανικές δυνάμεις στα Δωδεκάνησα, με την υπογραφή του σχετικού Πρωτοκόλλου παραδόσεως στη Σύμη από τον Γερμανό Διοικητή Ταξίαρχο Όττο Βάγκνερ, στον Βρετανό Ταξίαρχο Φ.Μόφφατ.
Στις 9 Μαΐου 1945, παραδόθηκαν στον Υπολοχαγό του Ιερού Λόχου Αθανάσιο Βαγιακάκο (μετέπειτα Αντιστράτηγο ε.α.) οι 529 Γερμανοί και οι 20 Ιταλοί στρατιωτικοί της Μήλου, με επικεφαλής τους τον Ταγματάρχη Κνάουερ! Ως τις 12 Μαΐου 1945, είχαν αποχωρήσει όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες από τη Μήλο, εκτός από τους ναρκαλλιευτές τους, οι οποίοι παρέμειναν στο νησί για όσο διάστημα απαιτείτο προκειμένου να άρουν όλα τα αμυντικά ναρκοπέδια που είχαν φτιάξει στο νησί και να το αποδώσουν ασφαλές στους κατοίκους του.
Στις 10 Μαΐου 1945, υπογράφτηκε στην ιστορική «Βίλα Αριάδνη» στη Φαιστό του Ηρακλείου Κρήτης, η παράδοση του συνόλου των γερμανικών και ιταλικών δυνάμεων του «Φρουρίου Κρήτη». Από γερμανικής πλευράς, το Πρωτόκολλο παραδόσεως υπέγραψε ο Διοικητής των Γερμανών Υποστράτηγος Χανς Μπέντακ, ο οποίος έφτασε από την έδρα του στα Χανιά στο Ηράκλειο χρησιμοποιώντας το προσωπικό του αεροσκάφος, ένα μονοκινητήριο αεροσκάφος-συνδέσμου Fieseler “Storch”, με τον προσωπικό του πιλότο. Βάσει αυτού παραδόθηκαν στους Συμμάχους (Βρετανούς) 15.000 Γερμανοί στρατιωτικοί, που βρίσκονταν κυρίως στα Χανιά, αλλά και στο Ρέθυμνο και στο Ηράκλειο, καθώς και 5.000 Ιταλοί στρατιωτικοί στη Σητεία. Το παράδοξο της υποθέσεως ήταν ότι μπορεί μεν να παραδόθηκαν οι Γερμανοϊταλοί, αλλά με τη σύμφωνη γνώμη των Βρετανών διατήρησαν τον οπλισμό τους, αφού οι Βρετανοί, οι οποίοι τότε ήταν όλοι και όλοι πέντε (!) αξιωματικοί, φοβόντουσαν μήπως καταλάβει την εξουσία ο ΕΛΑΣ, ο οποίος στην Κρήτη ήταν πλήρως εξοπλισμένος, αφού ΔΕΝ είχε παραδώσει τα όπλα τον Φεβρουάριο του 1945, βάσει σχετικών προβλέψεων των όρων της Συμφωνίας της Βάρκιζας!
Τελικώς, οι Γερμανοί της Κρήτης αφοπλίστηκαν στις 23 Μαΐου 1945, όταν έφτασε από τη Μέση Ανατολή το Σύνταγμα Πεζικού του Χάμσιρ (Hamshire), που ανέλαβε τη διενέργεια του αφοπλισμού και της εν συνεχεία φυλάξεως του συνόλου του γερμανικού οπλισμού, ενώ το σύνολο των γερμανοϊταλών έφυγαν από την Κρήτη για τον Πειραιά και από εκεί για τις πατρίδες τους στις 12 Μαΐου 1945, επιβαίνοντες σε βρετανικά πλοιάρια που είχαν αποσταλεί ειδικώς για το σκοπό αυτό.
Έτσι, τελείως ενδεικτικώς, έληξε ο Β’ΠΠ στην Ευρώπη.
Μία φοβερή σύγκρουση που προκάλεσε 35.000.000 νεκρούς και αγνοούμενους, δεκάδες εκατομμύρια τραυματίες (σωματικώς και ψυχικώς) και ακρωτηριασμένους, 30.000.000 πρόσφυγες, ολοκαυτώματα και γενοκτονίες, πόλεις, χωριά, ύπαιθρο, σπίτια, εργοστάσια, υποδομές, λιμάνια, μεταφορικά μέσα, αγροτική παραγωγή σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένα, βιοτικό επίπεδο κατακόρυφα υποβαθμισμένο, ηθικές αξίες καταρρακωμένες, χώρους λατρείας, μνημεία πολιτισμού, έργα τέχνης κατεστραμμένα ή απωλεσθέντα.
Μία παγκόσμια σύγκρουση που εμφάνισε νέα φονικότερα και πιο καταστροφικά όπλα, αλλαγή συνόρων, μετακινήσεις πληθυσμών, απώλειες πατρίδων, δημιουργία καινούργιων μειονοτήτων, διώξεις παλαιών, πολιτειακές αλλαγές, χώρες που θα χάσουν την Ελευθερία ή την Ανεξαρτησία τους, υποθήκη για τον επόμενο διχασμό της Ανθρωπότητας, τον ονομασθέντα από τον Βρετανό Πρωθυπουργό Ουίνστων Τσώρτσιλ «Ψυχρό Πόλεμο», ο οποίος για τα επόμενα 35 χρόνια θα την διχάσει και θα την ταλανίσει.